ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΞΑΝΑΝΙΩΝΕΙ

Είναι φορές που αισθάνεσαι ότι έχεις κουραστεί και χρειάζεσαι μια ανάπαυλα.  Η καθημερινότητα σε τσακίζει, υποχρεώσεις, δουλειά, σπίτι, άνθρωποι, όλα…. Γεμίζει το μυαλό σου και χάνεις τον εαυτό σου.

Θα ήθελες κάτι να αλλάξει, έστω για λίγο, για να αισθανθείς και πάλι καλά. Τι πιο ωραίο λοιπόν, από ένα ταξιδάκι!!!

Οι προορισμοί; Αμέτρητοι!!! Όρεξη να’ χεις!!! Θέλεις Ελλάδα; Απίστευτα μέρη σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις! Βουνά, θάλασσες, μικρά όμορφα χωριά, πόλεις, ποτάμια, λίμνες… ότι τραβάει η ψυχή σου!

Θέλεις εξωτερικό; Εκεί κι αν έχεις αμέτρητες επιλογές! Από Ευρώπη μέχρι Ωκεανία!!! Όλος ο κόσμος για σένα!!!

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να ορίζεις μια πορεία κάθε φορά που θες να ταξιδέψεις, έτσι ώστε να μπορέσεις στη ζωή σου να γνωρίσεις όσα περισσότερα μέρη γίνεται.

Τι θα σου προσφέρει ένα ταξίδι; Μα φυσικά λίγες μέρες έξω από την καθημερινότητα. Θα έχεις την ευκαιρία να βρίσκεσαι κάπου όπου δεν θα χρειαστεί να σκέφτεσαι τίποτα απ’ όλα αυτά που σε απασχολούν. Θα συναναστραφείς με διαφορετικούς ανθρώπους. Θα μάθεις καινούργια πράγματα, από την ιστορία του τόπου μέχρι τις συνήθειες και την κουλτούρα των κατοίκων. Θα χαρείς τη φύση, κάτι πολύ σημαντικό, μιας και δεν έχουμε την ευκαιρία να την απολαμβάνουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα. Θα μπεις σε αυτοκίνητο, τρένο, πλοίο, αεροπλάνο. Θα μιλήσεις μια ξένη γλώσσα ή ακόμα και τη δική σου γλώσσα σε μια ξένη χώρα (το έζησα πρόσφατα και ήμουν πολύ ενθουσιασμένη). Θα αγοράσεις ενθύμια. Θα δοκιμάσεις νέες γεύσεις. Σίγουρα τώρα σου ήρθε στο μυαλό κάποιο φαγητό που σε ενθουσίασε και σου έρχεται στο στόμα η γεύση του. Θα φωτογραφήσεις τις στιγμές που θα ζείς. Θα διασκεδάσεις, ή απλά θα χαρείς τις εικόνες του τόπου που θα επισκεφθείς, περπατώντας. Θα κολυμπήσεις, θα κάνεις σκι ή οτιδήποτε άλλο προσφέρεται για διασκέδαση και αναψυχή.

Θα ζήσεις για λίγο αλλιώς. Αυτή είναι η μαγεία. Ας είναι και για ένα Σαββατοκύριακο. Η αίσθηση ανανέωσης που θα πάρεις, δεν περιγράφεται με λόγια.

Ύστερα, όταν επιστρέψεις στην καθημερινότητα, θα διηγηθείς τις εμπειρίες σου στους ανθρώπους που έχεις κοντά σου και θα τους παρακινήσεις να κάνουν κι αυτοί ένα ταξίδι. Και, πίστεψέ με, θα τους πείσεις.

Μην αφήνεις τη ζωή να περνάει χωρίς να δεις όσα περισσότερα μπορείς από αυτό τον κόσμο.

Μάζεψε εικόνες ώστε να τις κλείσεις καλά στο μυαλό και στην καρδιά σου και να σε συντροφεύουν ως αναμνήσεις στο μέλλον.

Αναμνήσεις που σου επέτρεψαν να δεις με τα μάτια σου τον κόσμο.

Καλό ταξίδι να έχεις πάντα, όπου κι αν πηγαίνεις. Και μην ξεχνάς: Ένα ταξίδι σε ξανανιώνει...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΚΑΘΑΡΑ

Είχα αρκετό καιρό να γράψω, είναι η αλήθεια. Χρειαζόταν να απομονωθώ λίγο  για να ανασυγκροτηθώ. Να σκεφτώ καθαρά, όπως λέει και ο τίτλος.

Πολλές φορές έρχεται μια περίοδος στη ζωή μας που χρειάζεται να μείνουμε έξω από τα πράγματα, απλοί  παρατηρητές της ζωής.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ίσα ίσα που μας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε τα επόμενα βήματά μας.

Μεγαλώνοντας, έχουμε πολλά να κάνουμε και να σκεφτούμε, πολλές φορές δε κουβαλάμε καταστάσεις από παλιά που δεν μας ταιριάζουν πλέον.

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, η λύση είναι να αποστασιοποιηθούμε και να προσπαθήσουμε να κάνουμε μια ειλικρινή κουβέντα με τον εαυτό μας, τι είναι αυτό που θέλουμε τώρα πια; Ποιοι είμαστε; Αλλάξαμε καθόλου; Θέλουμε να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό στη ζωή μας;

Όλα τα παραπάνω ερωτήματα οφείλουμε να τα απαντήσουμε, γιατί με τον καιρό εξελισσόμαστε και θα πρέπει να βρίσκουμε το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην αλήθεια μας.

Ακόμα κι αν άλλαξες τόπο διαμονής, δουλειά, ανθρώπους που σε περιβάλλουν, συνήθειες και επιθυμίες, είσαι πάντα εσύ και αυτό είναι το σημαντικό.

Αλίμονο αν παραμένουμε ίδιοι σε όλη την πορεία της ζωής μας. Ο κόσμος τότε θα ήταν όπως την ημέρα που δημιουργήθηκε.

Υπάρχουν τόσα πράγματα σε αυτή τη ζωή που μπορούμε να ζήσουμε, τόσες εμπειρίες να μαζέψουμε, που πρέπει να αισθανόμαστε ευλογημένοι.

Φυσικά, όταν παίρνουμε απόσταση από αυτά που ζούμε, μπαίνουμε σε διαδικασία να σκεφτούμε τα λάθη που κάναμε, να ελέγξουμε τις πράξεις και τις σκέψεις μας, να κρατήσουμε όσα μας έκαναν καλύτερους ανθρώπους.

Ο καθένας χρειάζεται διαφορετικό χρονικό περιθώριο για να αρχίσει από την αρχή, ή για να συνεχίσει από εκεί που είχε μείνει. Δεν μπορούμε να συγκριθούμε ο ένας με τον άλλον σε αυτό. Το θέμα είναι να βρίσκουμε πάντα τη δυνατότητα να χαράξουμε τη νέα μας πορεία με τις καλύτερες διαθέσεις.

Γι’ αυτό λοιπόν, αν είσαι σε σκέψεις να βγάλεις κάτι από τη ζωή σου που δεν σου ταιριάζει πια, μην διστάσεις! Είναι η ανάγκη σου αυτή και πρέπει να την ακούσεις. Σημαίνει ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αναγεννηθείς!

Μην φοβηθείς να αλλάξεις. Είσαι και θα είσαι πάντα εσύ, και οφείλεις στον εαυτό σου να δώσεις τη δυνατότητα να εξελιχθείς και να ανακαλύψεις κι άλλα κομμάτια σου.

Σε όποιον λοιπόν βρίσκεται σε αυτή τη φάση της ζωής του, εύχομαι να μπορέσει να δει τα βάθη της ψυχής του και να δώσει στον εαυτό του και στον κόσμο το φως που υπάρχει μέσα του!

ΕΙΜΑΙ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΓΙΑ…

Την υγεία μου.

Την οικογένειά μου.

Το σπίτι μου.

Την ελεύθερη πατρίδα μου.

Τη δουλειά μου.

Την ελεύθερη βούλησή  μου.

Τον ήλιο που αντίκρισα σήμερα το πρωί.

Το γεμάτο ψυγείο μου.

Τα καθαρά μου ρούχα.

Τους φίλους μου.

Τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που μου αρέσουν.

Τη δύναμη να πηγαίνω κόντρα στις αντιξοότητες.

Το νόστιμο φαγητό που θα φάω και σήμερα.

Το αυτοκίνητό μου, που με εξυπηρετεί σε ότι χρειάζομαι.

Τα βιβλία που έχω επιλέξει για να μάθω καινούργια πράγματα.

Τις εικόνες που προσκυνώ και με φέρνουν πιο κοντά στο Θεό.

Τους ανθρώπους που με βοηθούν να γίνω καλύτερη.

Το νερό που τρέχει άφθονο από τη βρύση.

Τα σκυλάκια που έρχονται κοντά μου για να παίξουν.

Τα μικρά παιδιά που με ένα χαμόγελο μου θυμίζουν πως η ζωή είναι ωραία.

Το σχολείο που πήγαινα.

Τους δασκάλους και τους καθηγητές που μου έμαθαν τόσα πράγματα.

Τους ανθρώπους που με αδίκησαν.

Τους ανθρώπους που με τη σκληρότητά τους με έκαναν να καταλάβω τι δεν θέλω να είμαι.

Εκείνους που αδιαφόρησαν για τα αισθήματά μου και με βοήθησαν να βρω τη δική μου δύναμη.

Τις δυσκολίες που πέρασα και που θα περνάω πάντα.

Τη δύναμη που κρύβεται μέσα μου.

Τις λέξεις που έχω τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω αυτό που θέλω.

Τα συναισθήματα που έχω στην ψυχή μου, θετικά και αρνητικά.

Το Θεό που είναι πάντα δίπλα μου, ακόμα κι όταν εγώ δεν το καταλαβαίνω.

Όλα τα παραπάνω  και άλλα πολλά, με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Θα συνεχίσω να εξελίσσομαι, να παλεύω, να πονάω, να αντιδρώ, να αγαπώ, να ελπίζω.

Η ζωή είναι ωραία και γίνεται ακόμη ωραιότερη όταν αρχίσουμε να είμαστε ευγνώμονες για τα πάντα.

Το να καταγράφεις ή να δηλώνεις την ευγνωμοσύνη σου, είναι ψυχοθεραπεία. Βλέπεις όλα όσα θεωρείς δεδομένα, αλλά γραμμένα στο χαρτί παίρνουν άλλη διάσταση. Ζωντανεύουν και σε κάνουν να δεις το μεγαλείο της ζωής σου.

Ζήσε με ευγνωμοσύνη απέναντι στη ζωή κι εκείνη θα σου δώσει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεσαι!

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ, ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΕΑ ΞΕΚΙΝΗΜΑΤΑ

Έφυγε λοιπόν το καλοκαιράκι…. Στιγμές ξένοιαστες, διακοπές, δυσάρεστα γεγονότα (δυστυχώς, όμως όλα είναι μέσα στη ζωή) και κάπου εδώ ξεκινά μια νέα περίοδος.

Αφήνουμε πίσω μας την πιο όμορφη εποχή του χρόνου και το μυαλό μας μπαίνει σε άλλη τροχιά. Αυτή της επανένταξης στην καθημερινότητα, της δημιουργίας, των νέων ιδεών και γιατί όχι, των θαυμάτων!

Περίεργο ακούγεται ε; Μα γιατί, δεν συμβαίνουν κάθε μέρα θαύματα; Φυσικά, απλά τώρα είναι η στιγμή να φτιάξουμε τα δικά μας όνειρα για τη σεζόν που έρχεται και που η δράση μας θα φέρει τα αποτελέσματα που επιθυμούμε. Αυτή η δράση, έτσι όπως την έχω στο μυαλό μου, φέρνει πιο κοντά την αίσθηση των θαυμάτων! Όποιος και να είσαι, ότι και να κάνεις στη ζωή σου, τώρα είναι η εποχή εκείνη για να βάλεις μπροστά όλα αυτά που έχεις ανάγκη να πραγματοποιήσεις τους επόμενους μήνες.

Το καλοκαίρι είναι μια ανάπαυλα από όσα έζησες και δημιούργησες νωρίτερα, κάνεις έναν απολογισμό των κόπων σου και απολαμβάνεις τα έργα σου.

Το φθινόπωρο όλα αρχίζουν να μπαίνουν σε μια τάξη, οι ιδέες που γεννιούνται είναι μοναδικές και η γλυκιά αγωνία της πραγμάτωσής τους μια μοναδική εμπειρία.

Αλήθεια, έχετε θέσει τους νέους στόχους σας; Πιστεύω πως ναι, τουλάχιστον οι περισσότεροι. Είμαι σίγουρη ότι στις ξαπλώστρες της παραλίας και ατενίζοντας το μπλε της θάλασσας, χαλαρώνοντας, επαναπροσδιορίσατε τη ζωή σας, τα θέλω σας και τις δυνατότητές σας.

Ότι έμεινε πίσω τον προηγούμενο καιρό, έχει τώρα την ευκαιρία να αναδυθεί ξανά στο μυαλό και στην καρδιά σας και επιτέλους να πάρετε την απόφαση να κάνετε ότι χρειάζεται για να πλησιάσετε για άλλη μια φορά την ευτυχία.

Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για να φτιάξουμε ότι χάλασε ή να δημιουργήσουμε ότι δεν μπορέσαμε.

Ήδη ορισμένοι άνθρωποι, έχουν φανερώσει τι θέλουν να πετύχουν από εδώ και πέρα. Ακούγοντας λοιπόν τις ιδέες τους, σκέφτομαι ότι ναι, είναι αποφασισμένοι να αδράξουν την κάθε μέρα (και τη ζωή την ίδια) για να προσφέρουν στον εαυτό τους αλλά και στους άλλους τη δυνατότητα να γίνουν πιο ολοκληρωμένοι , πλήρεις και ευτυχισμένοι. Αυτό λοιπόν, με παρακινεί να κάνω κι εγώ το ίδιο.

Επίσης, πάντα μπορεί να πάρεις μια ιδέα από τις επιθυμίες των άλλων και να δοκιμάσεις πράγματα που ούτε κι εσύ δεν είχες σκεφτεί.

Αυτή η ανταλλαγή ονείρων είναι ζωτικής σημασίας για όλους μας, βοηθάει να καλλιεργήσουμε ιδέες και ταλέντα και να μοιραστούμε τον ίδιο μας τον εαυτό με τον υπόλοιπο κόσμο γύρω μας.

Ώρα λοιπόν για νέα ξεκινήματα, με αγάπη, πάθος για δημιουργία και φυσικά, εκπληκτικά αποτελέσματα.

Καλό φθινόπωρο σε όλους μας!

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ…

Όσες φορές κι αν γράψω για το παρελθόν, πάντα θα έρχεται στο νου κάποια καινούργια θύμηση. Τα παιδικά μας χρόνια συνήθως τα θυμόμαστε με πολλές λεπτομέρειες. Δυστυχώς, είμαι στη δυσάρεστη θέση να παραδεχτώ ότι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Για κάποιο λόγο δεν συγκρατούσα πολλές εικόνες. Όμως, έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή σου να σου θυμίσουν εμπειρίες που είχες ξεχάσει.

Μια τέτοια λοιπόν περίπτωση είναι και η Αναστασία. Την είδα χτες συγκεκριμένα, μετά από πολλά χρόνια, πάνω από 20 νομίζω. Είναι λίγο μεγαλύτερή μου και πηγαίναμε μαζί στο σχολείο με τα πόδια κάθε πρωί.

Φυσικά, μετά το σχολείο ο καθένας πήρε τον δρόμο του και άλλοι έμειναν στον τόπο που γεννήθηκαν και άλλοι έφυγαν. Όμως, θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτή την κοπέλα με κάθε λεπτομέρεια. Όταν έμαθα λοιπόν ότι ήταν στην περιοχή και θα τη συναντούσα, μου ήρθε η εικόνα της στο μυαλό, καθώς και μια αίσθηση αυτής της εποχής. Εικόνες, χρώματα, μα πάνω απ’ όλα συναισθήματα νοσταλγίας  μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μιας εποχής που δεν θα ξαναζήσω ποτέ και που, αλίμονο, θυμάμαι ελάχιστα πράγματα.

Παρόλα αυτά, η σύνδεση που αισθάνθηκα μόλις τη συνάντησα, ήταν μαγική! Μια ενέργεια γεμάτη φως με πλημμύρισε και ένιωσα κάτι οικείο και μοναδικό. Είναι ολόιδια με το κορίτσι που θυμόμουν! Το πρόσωπό της κοριτσίστικο. Ένα λαμπερό χαμόγελο και μάτια γεμάτα καλοσύνη!

Πάντα έτσι ήταν. Γλυκιά και προσιτή. Ήρεμη και φιλική. Έχει μια υπέροχη οικογένεια και τόσο ο σύζυγος όσο και τα παιδιά της, είναι το ίδιο όμορφοι με εκείνη. Και δεν εννοώ την εμφάνιση, αλλά αυτό που βγαίνει στο πρόσωπο από την ομορφιά της ψυχής.

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι είπαμε. Δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι ότι μου ξύπνησε μνήμες και μια αίσθηση ότι η ζωή είναι κύκλος και ότι είναι γεμάτη εκπλήξεις. Και η συγκεκριμένη έκπληξη ήταν από τις καλύτερες μέχρι τώρα για μένα!

Υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε αν ποτέ βρεθώ στην πόλη της, ή όποτε έρθει εκείνη εδώ ξανά. Δεν ξέρω αν θα γίνει πραγματικότητα. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι άνθρωποι έρχονται και επανέρχονται στη ζωή μας για να μας προσφέρουν κάτι. Μένει να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό.

Γλυκιά μου Αναστασία, σε ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή συνάντηση. Και όπως διαπιστώσαμε και χτες: Η συνάντησή μας μετά από τόσα χρόνια δεν ήταν τυχαία!

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά! Καλή αντάμωση!

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ

Πως σας ακούγεται αυτό; Δεν το πολυπιστεύετε ε; Ούτε κι εγώ το πίστευα. Όμως έρχεται πάντα η ώρα της ανακάλυψης αυτής της τεράστιας αλήθειας!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε κάθε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, εμείς έχουμε συνηθίσει να ρίχνουμε το βάρος των ευθυνών στους άλλους ανθρώπους ή στις καταστάσεις. Πόσο σωστό είναι αυτό;

Διαβάζοντας πολλά κείμενα και βιβλία πάνω σε αυτό το θέμα, έβγαλα το συμπέρασμα ότι η πιο λάθος προσέγγιση είναι η παραπάνω.

Κάνοντας λάθη, έχουμε συνέπειες. Πολλές φορές, ασυνείδητα, δημιουργούμε καταστάσεις που στο τέλος μας εγκλωβίζουν και το αποτέλεσμα είναι ο πόνος. Πόνος για την αδικία που υποστήκαμε, για ότι χάσαμε, για ότι μας προσπέρασε.

Γιατί λοιπόν να φταίνε μόνο οι άλλοι; Κι εκείνοι πληρώνουν τα δικά τους λάθη. Εμείς έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι δεν λειτουργήσαμε σωστά;

Μέσα μας βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Είναι όμως πολύ δύσκολο να μπούμε στη διαδικασία να τις βγάλουμε στην επιφάνεια. Χρειάζεται πολλή σκέψη και συνήθως δεν έχουμε, ή νομίζουμε ότι δεν έχουμε το χρόνο να την επεξεργαστούμε.

Στην περίπτωση που το κάνουμε βέβαια, ανακαλύπτουμε πάντα κάτι νέο. Κάτι που θα μας προσφέρει μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού μας, των κινήτρων μας, των αξιών μας. Με αυτό τον τρόπο, αναλογιζόμαστε τα βήματα που ακολουθήσαμε για να φτάσουμε μέχρι εδώ, επαναξιολογούμε τις πράξεις μας και γράφουμε μια ιστορία ή οποία θα μας προσφέρει τη δυνατότητα να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Χρειάζεται να περάσουμε από τον πόνο για να βρεθούμε στην αυτοαποκάλυψη. Και δεν πρέπει να τον αποφεύγουμε τον πόνο, αλλά να τον δεχόμαστε και να τον ρωτήσουμε τι έχει να μας πει για εμάς. Πάντα έχει μια απάντηση, που είναι ευδιάκριτη αν το θελήσουμε.

Ακόμα κι αν τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα, η ουσία είναι ότι κάτι έχουν να μας πουν και δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι. Δεν περνάει η ζωή με το να λειτουργούμε μόνο σωστά, θα ήταν απίστευτα βαρετό αυτό! Πολλές φορές δε, είναι άγνωστο αν είναι σωστό ή λάθος κάτι, καθώς αυτό είναι υποκειμενικό.

Το ζητούμενο είναι να μπαίνουμε μέσα στην πρόκληση να αναγνωρίζουμε που φταίξαμε και να κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες ώστε αυτό να μην ξανασυμβεί.

Και ναι, είναι αλήθεια, βγαίνουμε νικητές στο τέλος! Μια είδους κάθαρση πραγματοποιείται στο μυαλό μας και ξεκινάμε από την αρχή με νέα εφόδια και διάθεση για δράση.

Γι’ αυτό λοιπόν, μην φοβάστε να κάνετε λάθη, μην τα απαρνείστε, δείτε την αλήθεια κατάματα κι εκείνη θα σας ανταμείψει.

Γίνεται δυνατοί από τα λάθη σας! Το ίδιο υπόσχομαι να κάνω κι εγώ!

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΛΙΓΗ ΑΓΑΠΗ

Σ’ αυτόν τον κόσμο που συνεχώς καταρρέει, δεν μας έμεινε τίποτα άλλο πια, παρά μόνο η αληθινή και άδολη αγάπη.

Θέλουν να μας την πάρουν κι αυτή, όμως δεν θα μπορέσουν. Γιατί κατοικεί μέσα στις καρδιές μας, ξεχειλίζει από τα μάτια μας, προσφέρεται από τα χέρια μας.

Δεν έχει σημασία ποιος είναι εκείνος που θα μας τη δώσει ή θα του τη δώσουμε.

Άνθρωπος είναι κι αυτός και την έχει ανάγκη όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.

Η αγάπη είναι μια και είναι ακριβώς η ίδια σε όλες τις περιπτώσεις. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι αυτές που την κάνουν να μοιάζει αλλιώτικη.

Αλλιώς λένε αγαπά ο γονιός το παιδί, αλλιώς ο ένας σύντροφος τον άλλον. Αλλιώς οι φίλοι και αλλιώς οι συγγενείς.

Όχι, δεν πρέπει να την κατηγοριοποιούμε. Μόνο να τη νιώθουμε μέχρι το βάθος της ψυχής μας! Άλλωστε εκτός από χώμα, είμαστε φτιαγμένοι και από εκείνη! Κι ας μην το καταλαβαίνουμε. Όταν θα φτάσουμε στα σημεία εκείνα της εσωτερικότητάς μας, θα το νιώσουμε.

Σ’ αγαπώ γιατί είσαι εσύ, γι’ αυτό που είσαι εσύ, για ότι μου δίνεις εσύ.

Είτε είσαι φίλος, είτε εχθρός νιώθω το ίδιο για σένα. Μόνο που στη δεύτερη περίπτωση, εκτός από το ότι σε αγαπώ, πονάω κιόλας. Πονάω που δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε αρμονικά. Αλλά πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή να τα βρούμε και να επικρατήσει μόνο η αγάπη ανάμεσά μας.

Κι εσένα που σε ξέρω λίγο, κι εσένα αρχίζω να σε αγαπώ. Γιατί κάτι άγγιξες μέσα στην ψυχή μου και με έκανες να νιώσω λίγο καλύτερος άνθρωπος. Ίσως άθελά σου, φώτισες κομμάτια του εαυτού μου που δεν πίστευα ποτέ ότι έχω. Μακάρι να σου προσφέρω κι εγώ την ίδια εμπειρία. Κι αν η ζωή χωρίσει πάλι τους δρόμους μας, θα σε έχω για πάντα μέσα στην καρδιά μου και θα θυμάμαι τις στιγμές που με τον τρόπο σου με ανέβασες σαν οντότητα και με έκανες να αισθανθώ ξανά ότι υπάρχει αγάπη παντού. Ξεσκέπασα το πέπλο που την κάλυπτε και είδα την ομορφιά του κόσμου.

Σε ευχαριστώ ειλικρινά που μου άνοιξες για ακόμη μια φορά τα μάτια. Θα σου στέλνω όσο πιο συχνά μπορώ τη δική μου αγάπη και μια προσευχή να είσαι πάντα καλά και να σκορπίζεις και στους άλλους γύρω σου το ίδιο όμορφο και παντοδύναμο συναίσθημα.

Όποιος ή όποια κι αν είσαι εσύ που βρίσκεσαι στη ζωή μου, μάνα, πατέρας, παιδί, σύντροφος, φίλος, συγγενής, συνάδελφος, δέξου την αγάπη μου σαν δώρο. Ένα δώρο πολύτιμο που θα φυλάξεις για πάντα μέσα στην ψυχή σου.

Και μην ξεχάσεις: Δώσε λίγη αγάπη και σε μένα…

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αναπολήσατε το παρελθόν; Ποιο ήταν εκείνο το ερέθισμα που έφερε στη μνήμη σας στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα;

Μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ και η συνάντησή μου με δύο άτομα από τα παιδικά μου χρόνια, ξύπνησαν μέσα μου όμορφα συναισθήματα και εικόνες από τότε.

Ανθρώπους, που παρόλο που μένουμε στην ίδια πόλη, είχα να δω χρόνια. Ίσως κάποια στιγμή τους είδα από μακριά, στο δρόμο ή στο αυτοκίνητο, αλλά μέχρι εκεί. Και τώρα, βρεθήκαμε τετ α τετ, με μια ευχάριστη έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας.

Μεγαλώσαμε, μα τα μάτια μας και το χαμόγελό μας είναι ίδια. Έχουμε φτιάξει τις ζωές μας όπως επιθυμούσε ο καθένας. Είμαστε μεγαλύτεροι, πιο ώριμοι, με περισσότερες ευθύνες. Με πολλά χρόνια εμπειριών στην πλάτη μας. Όμως, το συναίσθημα της αντάμωσης είναι και θα είναι πάντα μοναδικό!

Προσωπικά, μετά τη συνάντησή μου με αυτούς τους ανθρώπους, ξύπνησαν μέσα μου οι αναμνήσεις από την παρέα που κάναμε σαν παιδιά. Μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό από την εποχή εκείνη και μαζί με αυτές και η νοσταλγία για όλα όσα ζήσαμε. Μέρες από το σχολείο, από τις βόλτες που κάναμε, τα προβλήματα της ηλικίας μας και τις ατελείωτες συζητήσεις γύρω από διάφορα θέματα. Τους έρωτες, την αγωνία για τις επιδόσεις μας στο σχολείο, τα όνειρά μας, την ανεμελιά μας.

Λένε πως καμιά φορά δεν έχει νόημα να θυμόμαστε το παρελθόν. Ή τουλάχιστον, να μην κολλάμε στο παρελθόν. Συμφωνώ με αυτή την άποψη, αλλά νομίζω πως καλό είναι κάπου κάπου να συνδεόμαστε με τον νεότερο εαυτό μας. Ανακαλώντας τις αναμνήσεις μας, ερχόμαστε πιο κοντά σε αυτό που κάποτε ήμασταν, ένας άνθρωπος που μεγάλωνε σιγά σιγά και διαμόρφωνε μια προσωπικότητα. Ένα άγουρο παιδί που μάθαινε λίγο λίγο τι θα πει ζωή.

Και οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμασταν τότε, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Κάτι μας έδωσαν και κάτι πήραν από εμάς. Πολύ ή λίγο, δεν έχει σημασία. Ένα κομμάτι του εαυτού μας τους ανήκει και το αντίστροφο.

Για αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους που βρέθηκαν στη ζωή μου τότε, που περάσαμε όμορφα μαζί, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένοι, να απολαμβάνουν τη ζωή τους, να μεγαλώνουν όμορφα και να τους ξανασυναντήσω κάποια στιγμή, για να μου δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψω ξανά με το μυαλό και την καρδιά μου πίσω στο χρόνο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!

12 Μαΐου 2019. Η γιορτή της μητέρας. Αυτό το πλάσμα που μας δίνει ζωή, μας φροντίζει, μας συμπαραστέκεται σε κάθε στιγμή της ζωής μας, καλή ή κακή, μας σκέφτεται συνεχώς, είναι δίπλα μας ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε, σήμερα γιορτάζει.

Άραγε φτάνει μόνο μια μέρα το χρόνο για να τιμήσουμε τη ΜΑΝΑ;

Νομίζω πως η απάντηση είναι ότι κάθε μέρα πρέπει να είναι γιορτή για εκείνη, κάθε μέρα πρέπει να της δείχνουμε την αγάπη μας, όπως ακριβώς κάνει για εμάς.

Ας μιλήσω για τη δική μου μανούλα, αν και πιστεύω τα όσα θα γράψω, ισχύουν για όλους μας.

Με έφερε στον κόσμο και ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν της ανακοίνωσε ο γιατρός ότι έκανε κορίτσι. Με κρατούσε στην αγκαλιά της κάθε φορά που έκλαιγα, για να με ηρεμήσει.

Τα ξενύχτια της όταν ήμουν άρρωστη ήταν αμέτρητα. Ειδικά, μια περίοδο της ζωής μου στο νοσοκομείο, ήταν εκεί για 20 συνεχόμενες ημέρες! Δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου!

Εννοείται ότι πάντα μου έφτιαχνε τα φαγητά που μου άρεσαν, εξάλλου μαγειρεύει υπέροχα!

Μου έδινε πάντα τη γνώμη της σε ότι ήθελα να αγοράσω, από τα ρούχα μέχρι τη διακόσμηση του σπιτιού μου.

Οι σοβαρές και με νόημα συζητήσεις πάντα ήταν ένα ξεχωριστό  κομμάτι, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ότι και να πω για τις συμβουλές της, είναι λίγο. Με δίδασκε πάντα και μόνο να κάνω το καλό, να έχω καλή καρδιά, να καταπολεμώ τον εγωισμό μου. Να φροντίζω τους άλλους, να βοηθώ όσους έχουν ανάγκη, αλλά και να διεκδικώ όσα μου ανήκουν. Μέχρι σήμερα οι συμβουλές της παραμένουν οι  ίδιες και μπορώ να πω ότι στην εφαρμογή τους όλα αυτά τα χρόνια με βοήθησαν να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και να σταθώ γερά στα πόδια μου σαν ένας ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος άνθρωπος.

Πόσα ευχαριστώ της αξίζουν; Αμέτρητα! Και όχι μόνο ευχαριστώ, αλλά και πράξεις αγάπης που θα την κάνουν να νιώσει ευλογία που έφερε παιδιά στον κόσμο!

Το τι δυσκολίες πέρασε, το ξέρει μόνο εκείνη. Είμαι σίγουρη ότι δεν λέει πάντα αυτό που την ανησυχεί ή τη στεναχωρεί, γιατί δεν θέλει να αφήνει βάρος στα παιδιά της. Και απ’ότι έχω καταλάβει, όλες οι μαμάδες το ίδιο κάνουν.

Όλα αυτά λοιπόν και πολλά άλλα κάνει μια μαμά στα παιδιά της. Η τιμή που θα πρέπει να της δείχνουμε είναι μεγάλη. Είναι ιερή η λέξη ΜΗΤΕΡΑ και άξια σεβασμού.

Τελειώνοντας αυτό το κείμενο λοιπόν, θέλω να ευχηθώ σε όλες τις μανούλες του κόσμου, όποια ηλικία κι αν έχουν, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ζουν, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! Να ξέρετε ότι εμείς τα παιδιά σας, θέλουμε να είστε ευτυχισμένες και ότι σας αγαπάμε πολύ, ακόμα και αν δεν το δείχνουμε τόσο συχνά.

Ευχαριστούμε που μας φέρατε στον κόσμο και είστε πάντα δίπλα μας φύλακες άγγελοι!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ

Όταν ήσουν παιδί, σου άρεσε να χάνεσαι στην αγκαλιά της μητέρας και του πατέρα σου;

Εμένα ναι! Λάτρευα την ώρα και τη στιγμή που με έκλειναν μέσα στα χέρια τους.

Αλήθεια, πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η δύναμη μιας αγκαλιάς; Πόσο καλό μπορεί να κάνει στον συνάνθρωπό μας ένα χάδι, ένα άγγιγμα, ένα φιλί;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι όταν δίνετε κάτι από τα παραπάνω σε κάποιον, του προσφέρετε μια μικρή ή και μεγάλη δόση ευτυχίας; Μπορεί να μην σας το εκφράσει, μπορεί και να τρομάξει με αυτή την κίνηση και να προσπαθήσει να απομακρυνθεί, όμως το συναίσθημα που θα νιώσει για αυτή τη μικρή στιγμή θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη του.

«Οι άνθρωποι μπορεί να μην θυμούνται τι τους είπες, όμως πάντα θα θυμούνται πως τους έκανες να νιώσουν». Μια φράση που έχω διαβάσει αρκετές φορές και συμφωνώ απόλυτα!

Το εσωτερικό μας παιδί, πάντα θα διψάει για αυτού του είδους την ανθρώπινη επαφή. Πολλές φορές η αγκαλιά λέει πολλά περισσότερα σε κάποιον από τις λέξεις. Σε εκείνη κρύβεται όλο το νόημα αυτών που θέλουμε να εκφράσουμε.

Η αγκαλιά δείχνει αγάπη, συμπόνια, κατανόηση, διάθεση για βοήθεια, σεβασμό. Μπορεί να πάρει μακριά όλες τις αρνητικές σκέψεις, έστω και για τόσο λίγο όσο κρατάει. Είναι πολύ σημαντικό να την προσφέρουμε στους άλλους, αλλά και να τη δεχόμαστε.

Επειδή έχουμε μεγαλώσει πια, δεν σημαίνει ότι δεν την έχουμε ανάγκη. Εμείς ίσως τη χρειαζόμαστε περισσότερο από τα παιδιά. Για εκείνα είναι δεδομένο ότι θα την έχουν σε καθημερινή βάση.

Ας ξεκινήσουμε από σήμερα να δίνουμε αγκαλιές και χάδια και φιλιά σε εκείνους που αγαπάμε. Εκτός από τις λέξεις, ας εκφράσουμε την αγάπη μας και με αυτό τον τρόπο. Όποια ηλικία και να έχουν εκείνοι που βρίσκονται στη ζωή μας, θέλουν να ξέρουν ότι τους αγαπάμε. Με τη σειρά τους, θα μας δείξουν κι εκείνοι την αγάπη τους και θα μας προσφέρουν αυτό το ισχυρό συναίσθημα που θα μας δώσει δύναμη.

Μερικά αποφθέγματα για την αγκαλιά:

Η αγκαλιά είναι σαν ένα μπούμερανγκ. Σου έρχεται αμέσως πίσω.

Αυτό κάνουν όσοι σε αγαπάνε. Τυλίγουν τα χέρια τους γύρω σου και σε παίρνουν μια αγκαλιά. Σε αγαπάνε ακόμα κι όταν δεν είσαι τόσο αξιαγάπητος.

Οι αγκαλιές μπορεί να είναι αθόρυβες, αλλά μιλάνε τόσο δυνατά.

Αγκαλιά: η πιο ειλικρινής έννοια του να δίνεις.

Όσο πιο παγωμένη είναι η νύχτα, τόσο πιο ζεστές είναι οι αγκαλιές.

Το καλό πράγμα με τις αγκαλιές; Όταν δίνεις μια, πάντα παίρνεις και μια πίσω.

ΠΡΟΣΦΕΡΕ ΚΙ ΕΣΥ…

Κάνε κι εσύ κάτι για τον τόπο σου, για τη χώρα σου, για τους άλλους. Υπάρχουν άπειρα πράγματα να ασχοληθεί κανείς για να προσφέρει.

Βρέθηκα σήμερα σε μια παρουσίαση που είχε σαν θέμα απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, που εδώ και λίγο καιρό έχουν αναλάβει κάποιες πρωτοβουλίες. Αφορούν διάφορα θέματα, κατά κύριο λόγο τον εθελοντισμό.

Μέσα από μια σειρά μαθημάτων αυτοβελτίωσης και ενδυνάμωσης, αυτοί οι άνθρωποι έχουν αρχίσει ήδη να λειτουργούν με γνώμονα ένα δικό τους όνειρο που κάνουν προσπάθεια να πραγματοποιήσουν και στόχο έχει το κοινό καλό. Άλλος ασχολείται με παιδιά, άλλος με το περιβάλλον, άλλος με τα ζώα.

Όπως και να έχει, υπάρχει πολύς κόσμος που ενδιαφέρεται να προσφέρει το οτιδήποτε.

Έχω βρεθεί και σε άλλη παρουσίαση για θέματα εθελοντισμού και η προσέλευση ήταν μεγάλη. Άτομα κάθε ηλικίας. Και όχι μόνο από την Αθήνα, αλλά και από άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Αυτό που περιέγραψαν σήμερα οι άνθρωποι αυτοί, είναι το συναίσθημα που νιώθουν όταν βλέπουν τον στόχο τους να πραγματοποιείται, καθώς και τη δύναμη που παίρνουν όταν βοηθούν τους άλλους.

Η αλήθεια είναι, πως όταν προσφέρεις την αγάπη σου με διάφορους τρόπους, αισθάνεσαι υπέροχα! Ποιος δεν θέλει να έχει την αίσθηση της πληρότητας στη ζωή του; Φαίνεται πως ο εθελοντισμός και η προσφορά γενικότερα το πετυχαίνουν αυτό.

Υπάρχουν πολλοί φορείς που σου δίνουν τη δυνατότητα να συμβάλεις με τις δυνάμεις σου στο έργο τους. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα πιο ελκυστικό: να δημιουργήσεις εσύ κάτι ανάλογο, με τη βοήθεια και άλλων ανθρώπων  που μπορούν να συνεισφέρουν με διάφορα μέσα.

Είναι μια πρόκληση, δε νομίζετε; Για να δούμε: τι είναι αυτό που λείπει από την περιοχή που ζείτε; Ή, τι είναι αυτό που σας λένε οι άνθρωποι γύρω σας ότι θα ήθελαν να έχουν στην πόλη τους;

Σίγουρα κάτι θα απουσιάζει, το οποίο, όταν γίνει πραγματικότητα, θα δώσει χαρά σε πολλούς. Παραδείγματος χάριν, διαφόρων ειδών μαθήματα (χορός, εικαστικά, θέατρο, ξένες γλώσσες). Ή διάφορες αθλητικές δραστηριότητες. Επίσης, δράσεις για μια όμορφη πόλη, όπως καθαρισμός και καλλωπισμός δημόσιων χώρων από τους ίδιους τους δημότες.

Συγκεντρώσεις σε διάφορους χώρους για ομιλίες και συζητήσεις πάσης φύσεως θεμάτων.

Φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και παροχή οποιασδήποτε βοήθειας σε συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη. Από υλικά αγαθά μέχρι συντροφιά και ψυχολογική υποστήριξη.

Επίσης, ένα πολύ ενδιαφέρον κομμάτι, είναι η ενασχόληση με τα παιδιά. Όσοι είστε γονείς, γνωρίζετε την έννοια της δημιουργικής απασχόλησής τους.

Βλέπουμε λοιπόν, ότι υπάρχουν άπειρα πράγματα να ασχοληθεί κανείς. Ίσως μερικοί άνθρωποι να έχουν πρωτοπόρες ιδέες προσφοράς και να μην έχουν ακόμα ακουστεί. Προτείνω να ανοίξουμε όλοι το μυαλό μας, να ακούσουμε τι μας προστάζει η καρδιά μας και να αποφασίσουμε να χτίσουμε μαζί τα θεμέλια ενός καλύτερου κόσμου.

Ακόμα και μία ώρα από την εβδομάδα μας είναι καθοριστική για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους καναπέδες μας και ας βγούμε εκεί έξω να προσφέρουμε χαρά και δημιουργία!

ΕΣΥ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΣΟΥ;

Είστε καλά με τον άνθρωπό σου; Τα βρίσκετε; Πως είναι η καθημερινότητά σας; Τι θα ήθελες να αλλάξει πάνω του ή στη συμπεριφορά του;

Το τελευταίο ερώτημα μας απασχολεί λίγο πολύ όλους. Θα θέλαμε ο σύντροφός μας να είναι ιδανικός για τα γούστα μας. Όμως, ποιος είναι τέλειος από εμάς; Κανείς!

Γιατί λοιπόν η διαφορετικότητά μας να γίνεται εμπόδιο σε μια ευτυχισμένη κοινή ζωή;

Πως θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε έτσι ώστε και οι δύο πλευρές να είναι ευχαριστημένες;

Νομίζω ότι η καλύτερη λύση είναι να αποδεχτούμε τις ιδιότητες του ανθρώπου που επιλέξαμε να είμαστε μαζί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τις αφομοιώσουμε. Εμείς είμαστε διαφορετικοί και πρέπει να κρατήσουμε τα δικά μας στοιχεία, όπου ο σύντροφός μας με τη σειρά του θα αποδεχθεί.

Σίγουρα θα υπάρχουν πράγματα που θα μας φέρνουν πιο κοντά, όπως τρόποι διασκέδασης ή χόμπι, που θα μπορούμε από κοινού να μοιραστούμε. Από εκεί και πέρα καλό θα είναι ο καθένας να έχει τη δυνατότητα να κάνει πράγματα μόνος του, χωρίς να αντιμετωπίζει την αρνητική διάθεση ή κριτική από τον άνθρωπό του. Με λίγα λόγια, θα πρέπει να έχουμε ό καθένας τον προσωπικό του χώρο και χρόνο.

Αυτή η κατάσταση ευνοεί σε μεγάλο βαθμό τα ζευγάρια, καθώς τους δίνει την αίσθηση της προσωπικής ελευθερίας μέσα στη σχέση.

Έτσι, η κοινή ζωή, θα είναι μια όμορφη καθημερινότητα με στιγμές, όπου και οι δύο πλευρές θα νιώθουν άνεση και ευτυχία.

Βέβαια, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι περιπτώσεις που πρέπει ό ένας να ακολουθήσει τον άλλον σε μια κοινωνική υποχρέωση, π.χ. οικογενειακή συγκέντρωση. Εκεί μπορεί να δημιουργηθεί κάποια μικρή ένταση ενδεχομένως, όμως πάντα μπορεί να βρεθεί λύση με τη συζήτηση.

Είναι στη διάθεση του καθενός αν θα συνοδεύσει το ταίρι του σε τέτοιες περιπτώσεις, ή αν θα κάνει κάτι τελείως διαφορετικό.

Όπως και να έχει, δεν θα πρέπει μια τέτοια περίπτωση να γίνεται η αιτία για εντάσεις και τσακωμούς.

Θυμάμαι παλιά, τους γονείς μας, πήγαιναν παντού μαζί. Είτε οι δυο τους, είτε με τα παιδιά τους.

Τώρα πλέον έχουν αλλάξει τα δεδομένα, οι άνθρωποι αναζητούν μέσα από τις προσωπικές τους συνήθειες ή τις δραστηριότητές τους να έρθουν πιο κοντά στον εαυτό τους, στις εσωτερικές τους ανάγκες. Κι αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση κατακριτέο.

Δημιουργεί την αίσθηση της ελευθερίας, όπως αναφέραμε πιο πάνω, αλλά και της ασφάλειας, καθώς βλέποντας ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα για εμάς ενώ είμαστε σε μια σχέση, αισθανόμαστε ότι μας καταλαβαίνει ο σύντροφός μας. Άλλωστε, αυτό δεν θέλουμε όλοι από τους άλλους; Να κατανοούν τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας;

Εύχομαι λοιπόν, για όλους μας, σχέσεις ισότιμες και ολοκληρωμένες. Και μην ξεχνάτε: μια επιτυχημένη σχέση έχει δύο ευτυχισμένες ψυχές. Ας προσπαθούμε συνέχεια για την επίτευξη αυτού του στόχου!

Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ

Ακούγεται λίγο εγωιστικό, έτσι δεν είναι; Πόσο πολύτιμος είναι πια αυτός ο εαυτός σου;

Πόσο; Περισσότερο απ’ ότι φαντάζεσαι! Είναι εκείνος που θα σε συντροφεύει για πάντα. Θες δεν θες, θα τον κουβαλάς μαζί σου. Γι’ αυτό φρόντισε να τον προσέχεις. Έχεις την ευθύνη του.

Καμιά φορά γίνεται ο χειρότερος εχθρός σου, προσπαθεί να σε κάμψει, να σε στεναχωρήσει. Σε πολεμάει ανελέητα, αλλά ξέρεις κάτι; Εσύ τον εγκατέλειψες πρώτος, γι’ αυτό τώρα σου φέρεται έτσι. Τον άφησες στο έλεός του, δεν έδινες δεκάρα για τις ανάγκες του. Κι εκείνος τώρα, σαν ένα μικρό παιδί που έχει πληγωθεί, ξεσπά. Άλλες φορές πιο ήπια και άλλες με χειρότερο τρόπο.

Από τι αποτελείται ο εαυτός μας; Είναι το σώμα, το μυαλό, η καρδιά και το πνεύμα μας. Είναι εμείς. Και δε νομίζω ότι χωράει αμφισβήτηση στο γεγονός ότι όσο περισσότερο είμαστε κοντά του, τόσο καλύτερος θα γίνεται μέρα με τη μέρα. Δεν λέω, υπάρχουν και οι στιγμές που θα απομακρυνθούμε από εκείνον, όμως πάντα πρέπει να γυρίζουμε και να διορθώνουμε τα λάθη που κάναμε και τον πληγώσαμε.

Διαβάζω πολλά άρθρα σχετικά με αυτό. Πως πρέπει να τον φροντίζουμε τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Έχω προσπαθήσει κι εγώ με τη σειρά μου να του φερθώ καλύτερα και ξέρεις κάτι; Μου το ανταποδίδει με ένα τεράστιο αίσθημα ευτυχίας και πληρότητας! Είναι αξία ανεκτίμητη τελικά.

Από την άλλη, όσες φορές τον άφησα μόνο του να παλεύει, μου το ξεπλήρωσε με σκληρό τρόπο. Με άφησε με ένα μεγάλο κενό. Έχω αποφασίσει λοιπόν να κάνω το καλύτερο δυνατό ώστε να τον κάνω ευτυχισμένο. Οι τρόποι; Αμέτρητοι! Όρεξη να’ χεις!

Θέλεις παραδείγματα; Άκου λοιπόν: αν θέλεις να φροντίσεις το σώμα σου, βάλε στη ζωή σου την ισορροπημένη διατροφή και την άσκηση. Η ευεξία που θα νιώσεις θα είναι μοναδική!

Αν θέλεις να φροντίσεις το μυαλό σου, άλλαξε τρόπο σκέψης. Λένε ότι από το μυαλό μας περνούν περίπου 60.000 σκέψεις την ημέρα. Τεράστιο νούμερο. Φυσικά δεν τις ελέγχουμε όλες. Όμως εύκολα μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε προς τα πού κλείνουν οι περισσότερες, αν είναι αρνητικές ή θετικές. Μια καταγραφή στο τέλος κάθε ημέρας μπορεί να σε βοηθήσει να δεις σε τι επίπεδο κυμαίνονται. Αν είναι ως επί το πλείστον θετικές, είσαι από τους τυχερούς. Αν είναι αρνητικές, προσπάθησε σιγά σιγά να τις κατευθύνεις σε άλλο επίπεδο. Το πώς θα γίνει αυτό, είναι ένα άλλο, μεγάλο κεφάλαιο, που ελπίζω κάποια στιγμή να αναλύσουμε μαζί.

Αν θες να φροντίσεις την καρδιά σου, αγάπησε. Πολύ και δυνατά. Αγάπησε ότι βρίσκεται γύρω σου. Ανθρώπους, ζώα, φύση. Η καρδιά τρέφεται από τα όμορφα συναισθήματα και περισσότερο από την αγάπη. Μην φοβάσαι να την αισθανθείς. Να είσαι σίγουρος ότι θα τη λάβεις πίσω. Έτσι η καρδιά σου θα μείνει νέα και ζωντανή κι εσύ θα έχεις κερδίσει μια ολοκληρωμένη ζωή.

Αν θες να φροντίσεις το πνεύμα σου, μάθε. Διάβασε, μπες σε άλλους κόσμους. Άνοιξε τις κεραίες σου και δες τι γίνεται πέρα από εσένα, πέρα από το περιβάλλον και τον τόπο που ζεις. Υπάρχει ένας απέραντος κόσμος εκεί έξω, ξεκίνα να τον ανακαλύπτεις!

Ελπίζω να σε έπεισα ότι ο εαυτός σου είναι πολύτιμος και ότι πρέπει να του δίνεις όσα χρειάζεται για να είναι ευτυχισμένος.

Και μην πτοείσαι αν δεν τα καταφέρνεις πάντα. Καμία μέρα δεν είναι ίδια με τις άλλες. Ακόμα όμως κι αν πέρασε ένα εικοσιτετράωρο που δεν τον αγάπησες αρκετά, πάντα υπάρχει και το αύριο. Κοιμήσου με αυτή τη σκέψη και την επόμενη ημέρα θα έχεις μια νέα ευκαιρία να τον αγαπήσεις από την αρχή!

ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ

«Με ενοχλεί όταν οι άλλοι λειτουργούν διαφορετικά απ’ ότι εγώ, με αποτέλεσμα να μου δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινότητα ή στη δουλειά.

Μου τη δίνει όταν θέλω να μιλήσω σοβαρά και ο άλλος με κοροϊδεύει. Το καταλαβαίνω ότι θέλει να κάνει πλάκα, αλλά αυτού του είδους το χιούμορ δεν μου αρέσει. Εξάλλου δεν είναι ώρα για αστεία. Μια σοβαρή κουβέντα θέλω να κάνω.

Με πειράζει όταν κάποιος ξεσπάει τα νεύρα του πάνω μου. Μα τι έφταιξα εγώ; Τι είμαι, ο σάκος του μποξ για τον καθένα που θέλει κάπου να ρίξει τις μπουνιές του;

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι οι άλλοι είναι τόσο διαφορετικοί από εμένα. Δεν συμπεριφέρονται όπως εγώ που σέβομαι τους συνανθρώπους μου και δεν θέλω να ενοχλώ κανέναν».

Μα καλέ μου, ποιος σου είπε ότι όλοι πρέπει να σκεφτόμαστε το ίδιο; Ποιος μπορεί να πει ότι πρέπει όλοι έχουν το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς; Ο κάθε άνθρωπος είναι τελείως διαφορετικός. Έχει διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων, διαφορετικό τρόπο σκέψης, διαφορετική συμπεριφορά και αντιδράσεις.

Αυτή είναι και η ομορφιά μας. Η γοητεία της διαφορετικότητας. Μήπως δεν είμαστε όλοι ίσοι; Πλάσματα του Θεού; Με τα καλά και τα κακά μας, με το δικό μας γούστο, το μοναδικό μας στυλ, τις όμορφες και άσχημες μέρες μας;

Είμαστε απόλυτα ίδιοι σε κάτι; Έχουμε την ίδια φωνή, το ίδιο σώμα, τα ίδια μαλλιά, την ίδια ψυχοσύνθεση; Όχι! Είμαστε μοναδικοί και αυτό ακριβώς είναι που συνθέτει την απόλυτη ομορφιά και αρμονία.

Μπορεί να έχουμε ορισμένες ομοιότητες, αλλά μέχρι εκεί. Όταν γεννήθηκε ο καθένας από εμάς, έσπασε το καλούπι. Δεν βγήκε ποτέ κάποιος άλλος ίδιος.

Αυτό σημαίνει ότι όσα κοινά σημεία έχουμε μεταξύ μας, άλλες τόσες είναι και οι διαφορές.

Και μπορεί να μην τα βρίσκουμε πάντα, είναι όμως απαραίτητο, για να συνυπάρχουμε αρμονικά, να σεβόμαστε ο ένας την προσωπικότητα, τις συνήθειες και τις συμπεριφορές του άλλου.

Αν περιμένουμε να βρούμε ανθρώπους ολόιδιους με μας, θα μείνουμε μόνοι μας στο τέλος.

Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουμε, είναι ότι πάντα υπάρχουν τρόποι να αλληλεπιδράσουμε και να συνεργαστούμε μεταξύ μας. Υπάρχουν πολλές δίοδοι επικοινωνίας. Φτάνει να το θέλουμε.

Αν δώσουμε την ευκαιρία στους άλλους να εκφράζονται με τον τρόπο τους, χωρίς να τους κρίνουμε ή να νευριάζουμε μαζί τους, θα ανακαλύψουμε πολύ περισσότερα πράγματα για εκείνους. Που μπορεί και να μας φέρουν κοντά και να δημιουργήσουμε ειλικρινείς ανθρώπινες σχέσεις.

Γι’ αυτό λοιπόν, μην σε πειράζει αν κάποιος δεν είναι όπως εσύ. Δέξου τον όπως είναι, θα σε δεχτεί κι εκείνος με τη σειρά του.

Ας χτίσουμε, ο καθένας από λίγο, έναν κόσμο με αρμονική συνύπαρξη για όλους μας!

ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ!

Ακούω κατά καιρούς διάφορες ιστορίες ανθρώπων, που έχουν περάσει μια ζωή με δυσκολίες, προβλήματα και κινδύνους. Και αναρωτιέμαι: Πόσο δυνατοί είναι, παρόλο που από την παιδική τους ηλικία βασανίστηκαν πολύ, αντιμετώπισαν ανθρώπους που τους εκμεταλλεύτηκαν, τους κακοποίησαν, τους κορόιδεψαν!!!

Δεν άξιζε σε αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν κάτι τέτοιο. Ειδικά όταν το κακό ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους! Ένα παιδί, μια τρυφερή ψυχή, δεν το βασανίζεις! Δεν το  πετάς σαν σκουπίδι! Το αγαπάς και το φροντίζεις σαν το λουλουδάκι που περιποιείσαι και ποτίζεις κάθε μέρα, περιμένοντας να μεγαλώσει!

Όταν αυτό το παιδί μεγαλώσει, υπάρχει κίνδυνος να βρει μπροστά του ανθρώπους που θα του φερθούν με παρόμοιο τρόπο. Δεν θα τον υπολογίζουν σαν άνθρωπο, θα είναι έρμαιό τους.

Όμως, κάποια στιγμή, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, και όλοι αυτοί οι αδικημένοι υψώνουν το ανάστημά τους απέναντι στους καταπιεστές τους και δείχνουν ποιοι πραγματικά είναι και τι μπορούν να καταφέρουν για τον εαυτό τους αυτή τη φορά.

Έχουν μάθει να κόβουν τους άλλους από χιλιόμετρα μακριά, ξέρουν πότε κάποιος δεν είναι ειλικρινής μαζί τους, δεν τους ξεγελά κανείς!

Ίσως έχουν και ανεπτυγμένη τη διαίσθησή τους, σε βαθμό που δεν καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι γύρω τους. Αυτό τους βοηθά να αποφεύγουν πλέον όσα δεν τους είναι χρήσιμα σε αυτή τη ζωή.

Γιατί τώρα, είναι η σειρά τους να λάμψουν, να κερδίσουν το χαμένο χρόνο, να ζήσουν επιτέλους τη ζωή που τους αξίζει!

Εσύ λοιπόν που πέρασες τόσα πολλά, που οι άλλοι γύρω σου δεν σε σεβάστηκαν, σήκω τώρα και δείξε τους ποιος είσαι. Κάνε ότι χρειάζεται για να θωρακίσεις τον εαυτό σου και να γαληνέψεις την ψυχή σου. Αξίζεις τα καλύτερα και τώρα είναι η ώρα να τα απολαύσεις.

Μην το ξεχνάς, είσαι ΔΥΝΑΤΟΣ!!!

Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑ

Την είδα χτες, μετά από πολύ καιρό. Μου φαίνεται πάντα ίδια, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Είναι η πρώτη μου δασκάλα και την αγαπώ σαν δεύτερη μάνα μου.

Όταν πήγα Α΄δημοτικού, ήταν η πρώτη που αντίκρισα. Με υποδέχτηκε με ένα τεράστιο χαμόγελο. Στο σχολείο με πήγε η γιαγιά μου, γιατί η μητέρα μου δούλευε. Το τι κλάμα έριξα όταν είδα τη γιαγιά να φεύγει, δεν περιγράφεται! Θρήνος!!!

Η κυρία Στέλλα με πήρε από το χεράκι, με ηρέμησε και με πήγε στην τάξη. Αυτό ήταν! Από τότε την αγάπησα! Έδειξε κατανόηση και συμπόνια στο πρόβλημά μου και ήταν δίπλα μου!

Περιττό να σας πω ότι την ακολουθούσα παντού, μέχρι και την τουαλέτα! Ελπίζω να το έχει ξεχάσει αυτό τώρα πια, γιατί ντρέπομαι λίγο τώρα που το σκέφτομαι.

Έχω και μια φωτογραφία της τάξης, που είμαστε όλα τα παιδιά μαζί και φυσικά η αγαπημένη μου δασκάλα είναι εκεί, στα δεξιά. Με ένα όμορφο φόρεμα, με κόκκινα και μαύρα σχέδια, με μια φαρδιά δερμάτινη ζώνη γύρω από τη μέση της και μαύρες μπότες.

Νομίζω από τότε άρχισα να λατρεύω και τις μπότες. Καημό το είχα όταν ήμουν μικρή να αποκτήσω. Και απέκτησα πολλές τα χρόνια που ακολούθησαν.

Αυτή η γυναίκα ήταν σταθμός στη ζωή μου, όσο περίεργο κι αν ακούγεται. Η σκέψη της και μόνο μου δημιουργεί πολύ θετικά συναισθήματα.

Μια φορά, έπρεπε για κάποιο λόγο να την επισκεφθούμε με τη μητέρα μου. Πήγαμε σπίτι της και μου άρεσε τόσο πολύ! Καθίσαμε κάμποση ώρα και εγώ αισθανόμουν ότι ήμουν σε ένα οικείο περιβάλλον.

Όταν άλλαξα τάξη, με στεναχωρούσε που δεν θα την είχα δασκάλα. Την έβλεπα όμως πολύ συχνά στο σχολείο και ένιωθα ότι ήταν κοντά μου.

Τα χρόνια πέρασαν, μεγαλώσαμε και οι δύο, ώσπου κάποια στιγμή, ετοιμάζοντας τη λίστα των καλεσμένων για το γάμο μου, ανοίξαμε συζήτηση με τους δικούς μου για το ποιους από τους γνωστούς θα καλέσουμε. Η απάντησή μου ήταν: ¨Πρώτα την κυρία Στέλλα!!!¨.

Την ημέρα που της έδωσα το προσκλητήριο, πριν προλάβει να μου πει κάτι, της είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην την καλέσω. ¨Σας αισθανόμουν πάντα σαν μητέρα¨, της είπα και τότε χαμογέλασε πλατιά. Είμαι σίγουρη ότι το έχει ακούσει από πολλούς μαθητές της, αλλά για μένα είχε μεγάλη σημασία να της το πω. Ήθελα να ξέρει πως αισθάνομαι.

Γενικά, πάντα αγαπούσα τις δασκάλες και τις καθηγήτριές μου. Είχα  σεβασμό απέναντί τους και σχεδόν σε όλες είχα ιδιαίτερη αδυναμία. Μάλιστα, για κάποια χρόνια είχα και επικοινωνία μαζί τους. Θεωρώ πολύ σημαντικό να τιμάς εκείνους που σε μαθαίνουν να βγαίνεις στη ζωή, ας είναι και μέσα σε μια σχολική τάξη. Τα εφόδια που σου δίνουν είναι πολλά. Γι’αυτό και οι δάσκαλοι κάνουν λειτούργημα και όχι απλά ένα επάγγελμα, κατά την άποψή μου.

Η κυρία Στέλλα λοιπόν, ήταν είναι και θα είναι η αγαπημένη μου δασκάλα. Και ξέρω πως πάντα θα χαίρεται όταν με βλέπει και όταν μαθαίνει ότι στη ζωή μου είναι όλα καλά.

Θέλω να μοιράζομαι μαζί της τη χαρά μου σε όσα χαρμόσυνα γεγονότα έρθουν στο μέλλον.

Κυρία Στέλλα, Σ’ ΑΓΑΠΩ!!!

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΗΜΕΡΑ

Ο τίτλος αυτός με ωθεί να γράψω πολλά, μιας και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή όλων μας.

Από την αρχή της ζωής μας, μέχρι το τέλος της, αλληλεπιδρούμε με τους άλλους. Στην αρχή είναι η οικογένειά μας, αργότερα οι συμμαθητές και οι δάσκαλοι/καθηγητές, ύστερα οι φίλοι μας, μετέπειτα οι συνάδελφοι και οι εργοδότες μας και άλλοι πολλοί που συναντάμε στη ζωή μας είτε για λίγο καιρό, είτε για περισσότερο.

Φυσικά, δεν μένουν όλοι οι άνθρωποι κοντά μας για πάντα. Με τον καιρό αλλάζουν πολλά στη ζωή και την καθημερινότητά μας και φυσικά ένα από αυτά είναι και οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν.

Το θέμα είναι πως βιώνουμε τις διαπροσωπικές σχέσεις κατά τη διάρκειά τους, όπως επίσης και τι μας μένει αφού τελειώσουν κάποιες από αυτές.

Από προσωπική εμπειρία έχω να πω ότι δυστυχώς στη σημερινή εποχή οι άνθρωποι είναι πιο απόμακροι από ποτέ! Προτιμούν να μένουν στο σπίτι τους από το να βγουν έξω με καλή παρέα, έχουν αντικαταστήσει τη δια ζώσης επικοινωνία με τα μηνύματα ή τις βιντεοκλήσεις και το skype, δεν ανοίγονται στους άλλους για αυτά που τους απασχολούν.

Σαν κάτι να τους ενοχλεί ή να τους φοβίζει, πολλές φορές έχουν αλλόκοτη συμπεριφορά. Ενώ δείχνουν πρόσχαροι και δεκτικοί στην αλληλεπίδραση με τους άλλους, τελικά απομακρύνονται χωρίς ουσιαστικό λόγο. Όλοι  λίγο πολύ το έχουμε κάνει αυτό. Άρα είναι ένα θέμα που αφορά τους πάντες. Αν το σκεφτώ πιο βαθιά, μια αίσθηση τρόμου με κυριεύει. Γιατί και πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;

Θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, οι γονείς μας ήταν κοντά με τους συγγενείς, είχαν φίλους που ο ένας έκανε επίσκεψη στον άλλον. Ένα Πάσχα στην παλιά μου γειτονιά, είχε πάρει κάθε οικογένεια ένα αρνί, έβαλαν τουλάχιστον δέκα σούβλες, ήμασταν όλοι μαζί και φάγαμε στο σπίτι ενός γείτονα. Το θυμάμαι χαρακτηριστικά και είναι από τις στιγμές εκείνες που δεν θα ξεχάσω ποτέ, γιατί ένιωθα πολύ όμορφα με αυτό που διαδραματιζόταν γύρω μου.

Τώρα ποια γειτονιά το κάνει αυτό; Ελπίζω να υπάρχουν κάπου ελάχιστες εξαιρέσεις.

Δυστυχώς, απ΄ότι βλέπω, δεν απασχολεί πολύ κόσμο αυτό το ζήτημα. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του και δεν ενδιαφέρεται να κοιτάξει παραπέρα. Όμως, αυτό ακριβώς είναι το θέμα: η αδιαφορία για τους άλλους.

Να φταίει άραγε η υπάρχουσα οικονομική κρίση; Η κρίση αξιών; Η τεχνολογία; Η αλλαγή της ψυχοσύνθεσης των ανθρώπων; Ίσως όλα αυτά μαζί και άλλα που δεν έχουμε σκεφτεί.

Το ζητούμενο είναι να αλλάξει αυτή η κατάσταση, γιατί δεν κάνει καλό σε κανέναν. Γνωρίζω ανθρώπους που είναι εντελώς μόνοι τους και ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιον, όχι για να τους βοηθήσει σε κάποιο πρόβλημά τους, αλλά μόνο να κάνουν μια κουβέντα μαζί του, να κάνουν λίγη παρέα, να πάνε κάπου και να περάσουν όμορφα.

Αλήθεια, πόσο κοστίζει μια παρέα για λίγες ώρες; Νομίζω τίποτα απολύτως! Όλοι μπορούμε να αφιερώσουμε χρόνο στους γύρω μας, να ακούσουμε τι έχουν να μας πουν, γιατί  όχι να μάθουμε από αυτούς, όπως ακριβώς θέλουμε κι εμείς να συναναστραφούμε με τους άλλους.

Ας γίνουμε λίγο πιο ανοιχτοί και δεκτικοί στους συνανθρώπους μας, ας χαιρόμαστε μαζί τους όμορφες στιγμές, ας είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον στις δυσκολίες, ας ξαναγίνουμε επιτέλους ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!

ΦΕΥΓΩ…

Απ΄ ότι με πλήγωσε. Από τους ανθρώπους που δεν με γνώρισαν ποτέ αληθινά. Από την πεζή καθημερινότητα. Από τους ανούσιους θορύβους, από την κακία και τη μιζέρια.

Φεύγω από μια ρουτίνα που δεν με γεμίζει. Από τη μαυρίλα της ψυχής, από τον εσωτερικό πόνο.

Έχω αποφασίσει να ζήσω διαφορετικά τώρα πια. Η κάθε ημέρα μου θα ξεκινάει με έναν ολόλαμπρο ήλιο. Το κάθε λεπτό θα το σπαταλώ σε πράγματα που με κάνουν να νιώθω καλά. Να αισθάνομαι υγιής, πλήρης, σημαντική για αυτό τον κόσμο.

Να δίνω το Φώς της Αλήθειας μου σε κάθε μου πράξη. Να ζω για όλα αυτά που απλόχερα μου έχουν δοθεί.

Ευγνωμοσύνη για κάθε τι που υπάρχει στη ζωή μου. Ξυπνώ κάθε πρωί, είμαι καλά, πηγαίνω στη δουλειά μου, ζω σε ένα υπέροχο σπίτι, η οικογένειά μου και όσοι αγαπώ είναι καλά και είναι δίπλα μου, έχω τη δυνατότητα να ζήσω αξιοπρεπώς, έχω να φάω, έχω πολλή πολλή αγάπη να προσφέρω γύρω μου. Είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος.

Ναι, έχω τα πάντα. Και θα αποκτήσω περισσότερα και πιο ουσιαστικά. Γιατί ξέρω τώρα πια πως η ζωή μπορεί πάντα να γίνει καλύτερη.

Συγχωρώ όσους με αδίκησαν, με πόνεσαν, με στοχοποίησαν. Δεν είναι καλά με το μέσα τους, γι’ αυτό τα έκαναν όλα αυτά.

Κι εγώ το ίδιο έκανα κάποιες φορές. Όλοι περνάμε από τέτοιες καταστάσεις. Όμως, η ζωή προχωράει κι εμείς αλλάζουμε. Θέλω να πιστεύω προς το καλύτερο.

Ας καθίσει ο καθένας μας να σκεφτεί τι είναι αυτό που τον ενοχλεί, τι τον τρώει και δεν μπορεί να απολαύσει τα αγαθά της ζωής.

Δεν μπορεί, θα το ανακαλύψει. Ίσως πρέπει να ανατρέξει στο παρελθόν και να βρει τι φταίει, τι τον έκανε να μην μπορεί τώρα να είναι  ευτυχισμένος.

Κάποτε αναρωτιόμουν αν γίνεται να αλλάξει ο άνθρωπος. Αν μπορεί να βγάλει από τη ζωή του τις κακές σκέψεις και συνήθειες. Μου φαινόταν αδιανόητο, λες και είμαστε από πέτρα και δεν μπορούμε να πάρουμε άλλη μορφή.

Μετά από προσωπική δουλειά με τον εαυτό μου, κατάλαβα ότι όχι μόνο μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά αυτόματα μεταβάλλονται και όλα γύρω μας. Γιατί; Επειδή τα βλέπουμε πλέον με άλλα μάτια.

Αναρωτιέστε αν εσείς έχετε μπεί σε αυτό το δρόμο; Εύκολα μπορείτε να το δείτε: σκεφτείτε τον εαυτό σας πριν ένα χρόνο. Ωραία. Τώρα, δείτε το σήμερα.

Κάποια πράγματα είναι καλύτερα τώρα πια, έτσι δεν είναι; Ακριβώς!!! Να λοιπόν που έχει ήδη έρθει η αλλαγή.

Ας φύγουμε λοιπόν από ότι και όποιον μας κρατάει πίσω. Έχουμε πολλά ακόμα να ζήσουμε, να πάρουμε από τη ζωή και να προσφέρουμε. Ας έχουμε εμείς από εδώ και πέρα την ευθύνη του εαυτού μας και ας μην αφήνουμε να μας εξουσιάζει ότι δεν είναι καλό για εμάς!

Να ζήσουμε επιτέλους όπως μας αξίζει!!!

ΒΑΛΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΙΤΛΟ ΘΕΛΕΙΣ

Σήμερα δεν θέλω να γράψω για κάτι συγκεκριμένο. Δεν μπορώ. Τα συναισθήματά μου είναι διάφορα. Χαρά, αγάπη, ενθουσιασμός, γαλήνη, ηρεμία, αρμονία.

Θα μου πεις, γιατί τα νιώθεις όλα αυτά μαζεμένα; Δεν γνωρίζω, αλλά δεν θέλω και να το ψάξω. Μου φτάνει που τα νιώθω. Ξέρεις, υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι τα πάντα, είτε είναι καλά είτε άσχημα. Σήμερα είναι η μέρα που στην επιφάνεια βγαίνουν τα καλά. Υπάρχουν και ορισμένες φορές που βγαίνουν τα άσχημα και, πίστεψέ με, δεν είναι ότι καλύτερο.

Ίσως επειδή η μέρα μου ήταν πολύ δημιουργική, επειδή συναναστράφηκα με πολύ κόσμο, επειδή έδωσα θετική διάθεση γύρω μου, να νιώθω μια πληρότητα. Και είναι αλήθεια ότι όταν δίνεις αυτό που έχεις στην καρδιά σου, αισθάνεσαι παντοδύναμος. Ότι μπορείς και αξίζεις να γευτείς τα καλύτερα. Τα οποία δεν είναι υλικά, αλλά βρίσκονται μέσα στην ψυχή.

Έβγαλα και ένα συμπέρασμα. Αναλογιζόμενη τις προηγούμενες δύσκολες καταστάσεις και πόσο στην πορεία του χρόνου άλλαξαν όλα προς το καλύτερο, δεν μπορώ να μην πω ότι τελικά εμείς είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.

Ναι, αυτό τώρα πια το πιστεύω αληθινά! Ίσως μας αρέσει να ζούμε στη μιζέρια, να είναι κάτι γνώριμο για εμάς και να το έχουμε συνηθίσει, πιστεύοντας ότι έτσι πρέπει να είναι η κάθε μας ημέρα, αλλά όταν αποφασίσουμε να αλλάξουμε μέσα μας, θα γνωρίσουμε μια κατάσταση που δεν μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι υπάρχει. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται  Ανώτερος Εαυτός , ή η Αλήθεια Μας.

Είναι κάτι που δεν μπορούμε πολλές φορές να εκφράσουμε με λόγια, μόνο το νιώθουμε. Και το συναίσθημα είναι πιο δυνατό από τις λέξεις.

Όταν λοιπόν αλλάζουμε μέσα μας, με έναν μαγικό τρόπο όλα αλλάζουν και γύρω μας. Οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε και αντιδρούμε στα γεγονότα.

Μια απίστευτη δύναμη πηγάζει από μέσα μας και βλέπουμε πως τα πράγματα γίνονται πιο ομαλά, πως όλα τελικά δεν είναι τόσο μαύρα και αρνητικά όσο πιστεύαμε. Και είναι αλήθεια αυτό. Μπορεί ο κόσμος εκεί έξω να είναι ένα επικίνδυνο μέρος, αλλά ο δικός μας  κόσμος είναι αλλιώτικα φτιαγμένος. Είναι η μεγαλύτερή μας περιουσία και πρέπει να τη μοιραστούμε με τους άλλους. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν αλλιώς και τον δικό τους κόσμο.

Θα μου πεις τώρα, ωραία τα λες εσύ, τα κατάφερες να φτάσεις στην ψυχική κατάσταση της ευφορίας, αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε όλοι. Μα φυσικά μπορούμε. Όταν φτάσει η στιγμή να ξεπεράσουμε τα όριά μας, όταν πούμε «δεν πάει άλλο», όταν αποφασίσουμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε άλλο έτσι, όταν θελήσουμε επιτέλους να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, τότε θα φανεί η μεγάλη ώρα της αλλαγής.

Αλλά πρόσεξε: Θέλει πολλή προσπάθεια, έχει κόπο, απαιτεί να χάσεις πολλές φορές τον εαυτό σου για να τον ξαναβρείς, πρέπει συνεχώς να θέλεις να μαθαίνεις για σένα, να ψάχνεσαι, να διαβάζεις, να εφαρμόζεις όσα μαθαίνεις.

Είναι ένα συνεχές σεμινάριο, ένα σχολείο, πες το όπως θες. Και δεν είναι για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Η ανακάλυψη του εαυτού μας κρατά μια ολόκληρη ζωή.

Γιατί, κατά καιρούς, περνάμε από διάφορα στάδια και χρειάζεται κάθε τόσο να ανακαλύπτουμε και κάτι διαφορετικό, να αλλάζουμε ίσως τα μέχρι τώρα δεδομένα. Η ζωή, οι πεποιθήσεις, οι ιδέες, η καθημερινότητα δεν είναι ποτέ  ίδια στην πορεία της ζωής μας. Προσαρμοζόμαστε σε καινούργια πράγματα και πρέπει να μπορούμε να εγκληματιστούμε, χωρίς να πέσουμε στην παγίδα του δεν μπορώ ή του δεν κατάφερα να γίνω καλύτερος.

Ναι, έχω ξαναγράψει για όλα αυτά στο παρελθόν. Δεν θα κουραστώ ποτέ να γράφω ή να λέω για την ΑΛΛΑΓΗ!

Όταν συνηθίσεις να ανακαλύπτεις συνεχώς εσένα, δεν θα σου κάνει καρδιά να σταματήσεις. Είναι κάτι σαν εθισμός, μόνο που τα αποτελέσματά του μόνο καλό μπορούν να σου προσφέρουν.

Λοιπόν, δεν θα βάλω τίτλο σε αυτό το κείμενο. Χαρακτήρισέ το όπως θες εσύ. Φρόντισε όμως οι λέξεις που θα πεις, να μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό σου. Ίσως αυτό να είναι η αρχή της δικής σου εσωτερικής αλλαγής!