10 μήνες τώρα, παλεύουμε με τον «εχθρό». Θα περίμενε κανείς, ακούγοντας αυτή τη φράση, ότι γίνεται πόλεμος, όπως πολύ συχνά συναντάμε στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κι όμως, ο πόλεμος αυτός είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ο πλανήτης παλεύει να αντιμετωπίσει μια ασθένεια εξαιρετικά μεταδοτική και με αρκετό αριθμό θανάτων.
Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι, έχουν πάρει φωτιά τα πληκτρολόγια, είναι κύριο θέμα στις ειδήσεις και στις εκπομπές όλους αυτούς τους μήνες.
Βρισκόμαστε στο δεύτερο lockdown σαν χώρα. Στην αρχή επικρατούσε ο φόβος, ερήμωσαν τα πάντα. Τώρα όμως όλα είναι πολύ διαφορετικά. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλο τη στέρηση της ελευθερίας των κινήσεών του και αγνοεί τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι όλα είναι ένα ψέμα και ότι κρύβονται σκοπιμότητες. Ο κόσμος έχει πραγματικά ΔΙΧΑΣΤΕΙ σε μεγάλο βαθμό.
Το πρόβλημα από όλη αυτή την κατάσταση, πέραν του διχασμού, είναι ότι μέσα σε αυτή την κρίση, κυριαρχούν ορισμένες τάσεις συμπεριφοράς, οι οποίες δεν είναι καθόλου ελπιδοφόρες. Δυστυχώς, αντί να ενωθούν οι άνθρωποι, βοηθώντας και αλληλοϋποστηρίζοντας ο ένας τον άλλο, γίνονται εχθρικοί, μανιακοί και απομονώνονται όλο και περισσότερο. Ακούμε πλέον πολύ συχνά για εγκλήματα και αυτοκτονίες. Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Υπάρχει ένα κύμα διάλυσης στα πάντα. Ως που θα φτάσει άραγε;
Όλα αυτά συνθέτουν μια τραγική εικόνα της σημερινής εποχής και θα πρέπει ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί να αναλάβουμε δράση.
Ας αναρωτηθούμε, αυτός είναι ο κόσμος που ονειρευτήκαμε; Μέσα σε αυτή την κοινωνία θα δώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε; Τι αξίες θα δώσουμε στα παιδιά μας;
Σίγουρα όλοι έχουμε κάποια άποψη για όσα συμβαίνουν, γιατί όμως αυτό είναι ικανό να μας διαλύσει και να μας κάνει εχθρούς ακόμα και με τους δικούς μας ανθρώπους;
Ας σεβόμαστε ο καθένας την
άποψη
των άλλων για το τι είναι αυτό που ζούμε πλέον, αλλά ας είμαστε ενωμένοι στην
αντιμετώπιση οποιουδήποτε θέματος μας απειλεί σαν σύνολο.
Πρωταρχικό μας μέλημα ας γίνει να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας απέναντί στους συνανθρώπους μας. Ας γίνουμε πιο φιλικοί και εγκάρδιοι, ίσως να μην φανεί στην αρχή το αποτέλεσμα, όμως με τον καιρό, όλοι θα μαλακώσουν και ο κόσμος θα έρθει και πάλι πιο κοντά. Ας μην αφήσουμε τις αποστάσεις αλλά και όλα όσα γράφονται και ακούγονται να μας αποξενώσουν ακόμα περισσότερο.
Ζούμε σε μια διαρκή πρόκληση, απειλούνται οι αξίες μας, η αξιοπρέπειά μας, οι προσωπικότητές μας. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι είμαστε δυνατοί και πάνω απ’ όλα ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Κλείνοντας, θα ευχηθώ να τελειώσει γρήγορα αυτό το μαρτύριο, να πάρουμε πίσω τις ζωές μας και να ζήσουμε και πάλι όπως πριν.
Είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε, ας ξεκινήσουμε τον αγώνα από τώρα!
