ΣΥΓΝΩΜΗ

Για τις φορές που σε πίκρανα. Για τις μέρες που δεν ήμουν καλά. Για τα χατίρια που δεν σου έκανα. Για τα λάθη που δεν παραδέχτηκα. Για όλες εκείνες τις φορές που μου μιλούσες και δεν σε άκουγα. Συγνώμη…

Μια ειλικρινής συγνώμη μπορεί να φέρει μια μεγάλη αλλαγή. Μας είναι τόσο δύσκολο να την ξεστομίσουμε κάποιες φορές και δεν καταλαβαίνω το λόγο. Όλοι κάνουμε λάθη, με αποτέλεσμα να στεναχωρούμε ή να πληγώνουμε τους άλλους. Γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να το παραδεχτούμε και να μετανιώσουμε; Πόσο κακό και πόνο αποφεύγουμε με το να ζητήσουμε συγνώμη και να διορθώσουμε το λάθος;

Ίσως με το να παραδεχτούμε ότι φταίξαμε, χάνουμε κομμάτι του εγωισμού μας. Αισθανόμαστε μειονεκτικά που κάναμε λάθος και για λίγο πιστεύουμε ότι είμαστε υπεράνω με το να μη ζητήσουμε συγνώμη. Όμως αυτό δεν κρατάει για πολύ, καθώς οι τύψεις έρχονται να μας κάνουν παρέα. Ενώ με μια συγνώμη, μπορεί να νιώσουμε ότι φταίξαμε, αλλά, αφού και ο άλλος τη δεχτεί, όλα θα γίνουν καλύτερα.

Θα έλεγε κανείς ότι ένας άνθρωπος που παραδέχεται το λάθος του και ζητάει συγνώμη, είναι αδύναμος. Αυτή η άποψη επικρατεί. Αλλά η αλήθεια είναι ότι ισχύει το αντίθετο. Θέλει πραγματικά μεγάλη δύναμη να νικήσεις τον εγωισμό σε αυτή την περίπτωση  και να πεις αυτή τη μαγική λέξη που διορθώνει τα λάθη μας. Αλήθεια, πόσοι από εμάς είναι τόσο δυνατοί; Ίσως κάποιες φορές το πετυχαίνουμε, ενώ κάποιες άλλες όχι. Χρειάζεται αρκετή δουλειά ώστε να καταπολεμήσουμε τον  φόβο μας για συγνώμη.

Η προσωπική μου πείρα μου έχει διδάξει πως με μια συγνώμη αλλάζει μεμιάς όλο το σκηνικό γύρω μας. Φανταστείτε τον εαυτό σας σε μια κατάσταση όπου έχετε κάνει κάποιο λάθος. Κι έναν άλλο άνθρωπό απέναντί σας, όποιον θέλετε εσείς, να είναι θυμωμένος μαζί σας. Αυτή τη στιγμή σας παρακολουθείτε από μακριά. Κάνετε εικόνα στο μυαλό σας αυτή τη σκηνή. Τώρα, σκεφτείτε την περίπτωση που δεν παραδέχεστε το λάθος και αρνείστε να ζητήσετε συγνώμη. Παρατηρήστε τα συναισθήματα και των δύο πλευρών. Μετά από αυτό, σκεφτείτε μια δεύτερη περίπτωση, όπου παραδέχεστε ότι κάνατε λάθος και ζητάτε ειλικρινά συγνώμη. Και πάλι παρατηρήστε τα συναισθήματα και των δυο σας. Τι διαφορετικό είχε ή μια περίπτωση από την άλλη; Πως αισθανθήκατε εσείς, σαν παρατηρητής σε αυτές τις δύο περιπτώσεις;

Είναι σαν να βλέπουμε μια ταινία ή να παρακολουθούμε θέατρο. Αυτό που βλέπουμε να εκτυλίσσεται μας δημιουργεί και ανάλογα συναισθήματα. Σίγουρα στην πρώτη περίπτωση αισθανθήκατε ένα βάρος και μια δυσαρέσκεια. Στη δεύτερη περίπτωση, ίσως ότι έφυγε το βάρος και μια αγαλλίαση.

Με γνώμονα αυτές τις εικόνες, τι θα προτιμούσατε να γίνει σε μια ανάλογη περίπτωση, είτε φταίξατε εσείς, είτε κάποιος άλλος;

Μας είναι δύσκολο να φανταζόμαστε καταστάσεις, αλλά είναι  ένας πολύ ωραίος τρόπος για να δούμε τι θα αποκομίσουμε. Πολλές φορές χρειάζεται αυτή η μέθοδος για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τα συναισθήματά μας έτσι ώστε να λειτουργούμε με τρόπους που θα μας αποφέρουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Κλείνοντας, θέλω να πω σε όλους μας πως η συγνώμη πρέπει να έχει πάντα μια θέση στο μυαλό μας, γιατί είμαστε άνθρωποι και θα κάνουμε πολλές φορές λάθη. Ας φτιάξουμε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους, ζητώντας συγχώρεση και θα νιώσουμε υπερήφανοι με αυτή μας τη δύναμη να κυριαρχούμε στον εγωισμό μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

https://anmakraki.blogspot.com/2018/10/blog-post_77.html

ΤΙ ΜΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Είναι λοιπόν πολύ χρήσιμα αυτά τα σεμινάρια. Σου δίνουν μια άλλη αίσθηση της ζωής και των πραγμάτων. Άσε που περνάς κάποιες ώρες αποκομμένος από τις σκέψεις και τα προβλήματα. Το σημαντικό είναι ότι παίρνεις απαντήσεις σε πολλά ζητήματα που σε απασχολούν, καθώς επίσης σου δίνουν τροφή για σκέψη. Και σκέψη σημαίνει ανάπτυξη, εξέλιξη. Προσωπική, επαγγελματική, συναισθηματική.

Το σεμινάριο που παρακολούθησα λοιπόν σήμερα είχε να κάνει με το να μάθουμε να απορρίπτουμε τα συναισθηματικά σκουπίδια, τις αρνητικές σκέψεις, την τάση που έχουμε να θυματοποιούμαστε αντί να παίρνουμε τον έλεγχο και την ευθύνη της ζωής μας.

Η εισηγήτρια τρομερά επικοινωνιακή, πολύ προσιτή, αφοσιωμένη στο στόχο του σεμιναρίου, πολύ γλαφυρή στην παρουσίασή της, γενικά μια πολύ όμορφη παρουσία και προσωπικότητα.

Αυτό που αποκόμισα από τις τέσσερις αυτές ώρες είναι ότι ΕΜΕΙΣ πρέπει να έχουμε τον έλεγχο των συναισθημάτων μας. Όσες φορές κι αν προσπαθήσουν οι άλλοι να μας ρίξουν κάτω, δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πέσει. Δεν μας αξίζει άλλωστε. Ακόμα κι αν κάποιος μας συμπεριφερθεί άσχημα, θα πρέπει να ελέγξουμε τον εαυτό μας όσον αφορά την αντίδρασή μας. Δεν χρειάζεται να βγάλουμε θυμό.

Επίσης, είναι λάθος να φοβόμαστε να κάνουμε κάτι νέο, καθώς και να αναμασάμε τα λάθη του παρελθόντος. Η ζωή δεν είναι το παρελθόν, ούτε το μέλλον, είναι το ΤΩΡΑ. Αν δεν ζήσουμε τώρα ευτυχισμένοι, δεν θα ζήσουμε ποτέ. Δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου, εμείς την έχουμε δημιουργήσει. Το παρελθόν πέρασε, με τα καλά και τα άσχημά του, το μέλλον δεν ήρθε ακόμη. Στο ΤΩΡΑ πρέπει να δώσουμε βάση για την ευτυχία μας, αλλά και την κάθε είδους επιτυχία που ονειρευόμαστε.

Μπορεί να φανεί χαζό, αλλά υπάρχει μεγάλη αλήθεια στα παραπάνω. Είναι ανάγκη να αλλάξουμε κατεύθυνση, να σταματήσουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στους άλλους, στο παρελθόν μας, στο περιβάλλον που ζήσαμε, σε όσους μας έκαναν κακό. Ας δούμε τις δικές μας ευθύνες, ας τοποθετήσουμε τον εαυτό μας στο σωστό σημείο, ώστε να βρούμε τα δυνατά κι αδύνατα σημεία μας. Αυτό όμως πρέπει να το κάνουμε με αγάπη, χωρίς να μας κρίνουμε, γιατί έτσι αυτοτιμωρούμαστε.

Ένα άλλο ενδιαφέρον κομμάτι είναι η εστίαση στην πλευρά των πραγμάτων. Αν επιμένω να κοιτάζω την αρνητική πλευρά, αυτό θα έλξω. Τα πράγματα δεν θα πηγαίνουν και τόσο καλά και θα έχω μόνιμα παράπονα.

Αν όμως δω την ευκαιρία πίσω από τη δύσκολη κατάσταση, θα μπορέσω να βάλω τον εαυτό μου σε ψηλότερο βάθρο, γιατί αφενός θα αντιδράσω με ομαλότερο τρόπο στο πρόβλημα, αφετέρου θα έχω πάρει ένα χρήσιμο μάθημα. Και φυσικά, αυτό θα με βοηθήσει στο μέλλον να αντιμετωπίζω διαφορετικά τα ζητήματα που προκύπτουν και θα μου προσθέτει παραπάνω γνώση του εαυτού μου.

Αυτά και άλλα πολλά όμορφα πράγματα άκουσα σήμερα με προσήλωση στο σεμινάριο αυτογνωσίας. Προτείνω ανεπιφύλακτα την παρακολούθηση σεμιναρίων σχετικά με την αναζήτηση του εαυτού μας, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας θα έλεγα. Σε κάνει να σκεφτείς τις δικές σου περιπτώσεις, τι έκανες λάθος και πως θα μπορούσες να αποφύγεις στο μέλλον συναισθηματικές αναταράξεις, καθώς και να ανακαλύψεις όλη την ομορφιά της ζωής που περνάει κάθε λεπτό, προσέχοντας να μην χάνεις το νόημά της.

Ας ζήσουμε λοιπόν όπως μας αξίζει, είναι ένα στοίχημα που θα πρέπει να βάζουμε κάθε μέρα και να είστε σίγουροι ότι θα το κερδίζουμε πάντα!!!

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΠΑΝΤΟΥ

Τι είναι η ευτυχία; Πως την ερμηνεύει ο καθένας από εμάς; Τη βιώνουμε πραγματικά; Την κυνηγάμε, μας ξεφεύγει, τη δημιουργούμε μόνοι μας; 

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Δεν κατάφερα να πω με σιγουριά πως ακριβώς τη ζεις. Ίσως το  άκουσμά της και μόνο μας δημιουργεί την «υποχρέωση» να την κατακτήσουμε. Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε έτσι; Μήπως πρέπει να αφεθούμε στο να ζούμε την κάθε στιγμή με ενθουσιασμό, χωρίς να περιμένουμε να έρθει η ευτυχία σαν αποτέλεσμα;

Τι μας κάνει ευτυχισμένους; Η αγάπη, τα χρήματα, τα ταξίδια, η δουλειά, η οικογένεια, οι φίλοι, τα υλικά αγαθά; Πολλά από αυτά, ίσως και όλα για ορισμένους. Το ζητούμενο είναι να τα απολαμβάνουμε στη μορφή και στην ποσότητα που τα έχουμε. Να μην περιμένουμε να γίνουν περισσότερα. Η παγίδα βρίσκεται εκεί.

Αν έχω την αγάπη, είμαι ευτυχισμένος. Ίσως να μην εκφράζεται σε μένα με τον τρόπο που επιθυμώ, όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι μου δίνεται από αυτούς που θέλω.

Το ίδιο και όλα τα υπόλοιπα, δεν έχει σημασία αν τα έχω στο βαθμό που τα έχει ο διπλανός μου, μπορώ να αισθάνομαι πλήρης και μόνο που υπάρχουν στη ζωή μου.

Η ηρεμία και η γαλήνη που νιώθω όταν συνειδητοποιώ ότι η ευτυχία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου, δεν συγκρίνεται με τίποτα.

“Έχω όσα χρειάζομαι και θα καλωσορίσω με χαρά όσα μου έρθουν στο μέλλον”. Αυτή η σκέψη και μόνο πρέπει να μας κάνει ευτυχισμένους. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, όμως έχουμε την τάση να θέλουμε περισσότερα από τη ζωή μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε το νόημα.

Θα μου πείτε, είμαστε άνθρωποι και έχουμε προσδοκίες. Συμφωνώ, όμως ας μην ξεχνάμε ότι ευτυχία δεν είναι κάτι υλικό, δεν την βρίσκουμε σαν προϊόν που θα αγοράσουμε, τη δημιουργούμε μόνοι μας με τον τρόπο σκέψης και δράσης μας.

Ευτυχία μπορούμε να νιώσουμε βλέποντας το φως του ήλιου το πρωί, πίνοντας τον αγαπημένο μας καφέ, κάνοντας παρέα με φίλους, τρώγοντας με την οικογένειά μας, πηγαίνοντας ταξίδια σε μέρη που ονειρευόμαστε, κάνοντας τη δουλειά που αγαπάμε,  προσφέροντας αγάπη γύρω μας.

Μπορούμε να τη βρούμε παντού, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας.

Όπως τα παιδιά, που είναι ευτυχισμένα χωρίς ιδιαίτερο λόγο και έχοντας απλά πράγματα στη ζωή τους. Και μόνο να νιώθουν την αγάπη και τη στοργή από τους γονείς τους, αισθάνονται ευτυχία.

Δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν έχει βιώσει την ευτυχία στη ζωή του. Ίσως όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελε, αλλά σίγουρα αρκετές φορές. Απλά, εστιάζοντας πάντα στο περισσότερο, χάνουμε το νόημα της στιγμής.

Εκεί είναι το μυστικό. Να μπορούμε να βλέπουμε την ευτυχία μέσα σε κάθε όμορφο κομμάτι της καθημερινότητας.

Ναι, μας αξίζει! Ναι, θα τη βρούμε, ή καλύτερα, θα τη δημιουργήσουμε! Είναι στο χέρι μας!

ΜΗ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ… ΜΙΛΑ!

Μην κάνεις το λάθος να σιωπάς. Μην αφήνεις να σε κατακλύζουν λέξεις που φοβάσαι να ξεστομίσεις. Το συναίσθημα φωνάζει κι εσύ θές να το φιμώσεις. Γιατί; Τι προσπαθείς να κρύψεις; Ποιος μπορεί να σου κλείσει το στόμα; 

Μίλα για όλα εκείνα που φοβάσαι, που σε ενοχλούν, που αγαπάς, που έχεις ανάγκη να μοιραστείς. Για εκείνα που σε οδηγούν ψηλά, αλλά και γι’άυτά που σε ρίχνουν στο σκοτάδι. Ποτέ δεν είναι αργά. Δοκίμασε να μιλήσεις σε όποιον θέλει να σε ακούσει. Αλλά και σε όποιον δεν θέλει, πάλι να μιλάς. Ίσως αυτά που θα του πείς, με κάποιο τρόπο να μπούν στο μυαλό και στην καρδιά του και να τον κάνουν να καταλάβει όσα δεν θα τολμούσε ο ίδιος να ψάξει να μάθει.

Αγαπάς; Πες το! Νοιάζεσαι; Πες το κι αυτό. Νιώθεις αδικημένος; Υπερασπίσου τον εαυτό σου! Θες να βοηθήσεις; Δώσε τη συμβουλή σου. Θες να καινοτομήσεις; Δώσε στους άλλους να καταλάβουν ότι είσαι έτοιμος να δουλέψεις γι΄αυτό. Θύμωσες; Δήλωσέ το!

Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος και οι λέξεις που θα χρησιμοποιήσεις. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Πάντα με αγάπη, με κατανόηση, με σθένος. Χωρίς φόβο, δειλία, κακή προαίρεση. Όλα μπορούν να λεχθούν με τον κατάλληλο τρόπο.

Και άκου: Ο φόβος μας κρατάει πίσω. Μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και μας ρίχνει στην παγίδα της συντριβής.

Δεν χρειάζεται να φοβάσαι. Όταν αυτό που νιώθεις είναι αληθινό, τίποτα δεν θα σε σταματήσει. Και να είσαι σίγουρος ότι κάποιοι θα το εκτιμήσουν. Κι αν όχι, τι πειράζει; Αφού εσύ έβγαλες από μέσα σου τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου. Έδωσες στον άλλο να καταλάβει ότι αγαπάς, νοιάζεσαι, αδικείσαι, βοηθάς, καινοτομείς, θυμώνεις.

Συναισθήματα είναι όλα και εκτός από το να εκφράζονται με βλέμματα ή πράξεις, πρέπει και να λέγονται.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η σιωπή είναι χρυσός. Σε κάποιες άλλες είναι κάρβουνο που σε καίει.

Δώσε στον άλλον να καταλάβει πως αισθάνεσαι.  Που ξέρεις, μπορεί κι εκείνος να έχει ανάγκη να σου μιλήσει, αλλά να περιμένει από σένα το πρώτο βήμα. Θα το δεις στα μάτια του. Κι εσύ, σαν πιο «γενναίος» θα τολμήσεις. Και θα τον παρασύρεις κι εκείνον στους δικούς σου δρόμους, θα τον βοηθήσεις να ανοίξει την καρδιά του και να βγάλει από μέσα του όλα αυτά που αισθάνεται και τον τρώνε. Είτε θετικά είτε αρνητικά.

Αν νιώθεις ότι θες να εκφράσεις την αγάπη και τη συμπάθειά σου, χρησιμοποίησε λόγια τρυφερά. Που θα κάνουν τον άλλον να νιώσει τη ζεστασιά τους.

Αν θύμωσες, κάνε ένα διάλειμμα να ανασυνταχτείς ψυχικά και έπειτα πιάσε τον άλλον και μίλησέ του για το πώς σε έκανε να νιώσεις. Μπορεί στην αρχή να μην το δεχτεί, έπειτα όμως θα το επεξεργαστεί και θα καταλάβει. Μην μιλήσεις με άσχημο τρόπο, μα δώσε του μέσα από τις λέξεις το συναίσθημα που ένιωσες και θα το πιάσει αμέσως.

Αν θες να βοηθήσεις, γίνε διακριτικός. Ρώτησε με ευγένεια τον συνάνθρωπό σου αν έχει ανάγκη να σου πει τι ακριβώς του συμβαίνει. Χωρίς να επιμείνεις. Δείξε το ενδιαφέρον σου για τη συναισθηματική του κατάσταση. Ακόμα και να καθίσεις να τον ακούσεις, βοηθάει. Και από εκεί και πέρα, εφόσον μπορείς να κάνεις και κάτι άλλο, το κάνεις.

Ότι και να είναι αυτό που θες να εκφράσεις, ένας τρόπος υπάρχει: Να μιλάς! Ξεκίνα από σήμερα, ψάξε μέσα σου να δεις τι θες να πεις και που, μην χάνεις χρόνο. Θα αισθανθείς ανακούφιση και θα δεις πως πολλά πράγματα θα γίνουν  πιο εύκολα! Καλή αρχή λοιπόν!