ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αναπολήσατε το παρελθόν; Ποιο ήταν εκείνο το ερέθισμα που έφερε στη μνήμη σας στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα;

Μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ και η συνάντησή μου με δύο άτομα από τα παιδικά μου χρόνια, ξύπνησαν μέσα μου όμορφα συναισθήματα και εικόνες από τότε.

Ανθρώπους, που παρόλο που μένουμε στην ίδια πόλη, είχα να δω χρόνια. Ίσως κάποια στιγμή τους είδα από μακριά, στο δρόμο ή στο αυτοκίνητο, αλλά μέχρι εκεί. Και τώρα, βρεθήκαμε τετ α τετ, με μια ευχάριστη έκπληξη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας.

Μεγαλώσαμε, μα τα μάτια μας και το χαμόγελό μας είναι ίδια. Έχουμε φτιάξει τις ζωές μας όπως επιθυμούσε ο καθένας. Είμαστε μεγαλύτεροι, πιο ώριμοι, με περισσότερες ευθύνες. Με πολλά χρόνια εμπειριών στην πλάτη μας. Όμως, το συναίσθημα της αντάμωσης είναι και θα είναι πάντα μοναδικό!

Προσωπικά, μετά τη συνάντησή μου με αυτούς τους ανθρώπους, ξύπνησαν μέσα μου οι αναμνήσεις από την παρέα που κάναμε σαν παιδιά. Μου ήρθαν εικόνες στο μυαλό από την εποχή εκείνη και μαζί με αυτές και η νοσταλγία για όλα όσα ζήσαμε. Μέρες από το σχολείο, από τις βόλτες που κάναμε, τα προβλήματα της ηλικίας μας και τις ατελείωτες συζητήσεις γύρω από διάφορα θέματα. Τους έρωτες, την αγωνία για τις επιδόσεις μας στο σχολείο, τα όνειρά μας, την ανεμελιά μας.

Λένε πως καμιά φορά δεν έχει νόημα να θυμόμαστε το παρελθόν. Ή τουλάχιστον, να μην κολλάμε στο παρελθόν. Συμφωνώ με αυτή την άποψη, αλλά νομίζω πως καλό είναι κάπου κάπου να συνδεόμαστε με τον νεότερο εαυτό μας. Ανακαλώντας τις αναμνήσεις μας, ερχόμαστε πιο κοντά σε αυτό που κάποτε ήμασταν, ένας άνθρωπος που μεγάλωνε σιγά σιγά και διαμόρφωνε μια προσωπικότητα. Ένα άγουρο παιδί που μάθαινε λίγο λίγο τι θα πει ζωή.

Και οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμασταν τότε, έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό.

Κάτι μας έδωσαν και κάτι πήραν από εμάς. Πολύ ή λίγο, δεν έχει σημασία. Ένα κομμάτι του εαυτού μας τους ανήκει και το αντίστροφο.

Για αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους που βρέθηκαν στη ζωή μου τότε, που περάσαμε όμορφα μαζί, λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Εύχομαι να είναι πάντα ευτυχισμένοι, να απολαμβάνουν τη ζωή τους, να μεγαλώνουν όμορφα και να τους ξανασυναντήσω κάποια στιγμή, για να μου δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψω ξανά με το μυαλό και την καρδιά μου πίσω στο χρόνο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ!

12 Μαΐου 2019. Η γιορτή της μητέρας. Αυτό το πλάσμα που μας δίνει ζωή, μας φροντίζει, μας συμπαραστέκεται σε κάθε στιγμή της ζωής μας, καλή ή κακή, μας σκέφτεται συνεχώς, είναι δίπλα μας ακόμα κι αν δεν το βλέπουμε, σήμερα γιορτάζει.

Άραγε φτάνει μόνο μια μέρα το χρόνο για να τιμήσουμε τη ΜΑΝΑ;

Νομίζω πως η απάντηση είναι ότι κάθε μέρα πρέπει να είναι γιορτή για εκείνη, κάθε μέρα πρέπει να της δείχνουμε την αγάπη μας, όπως ακριβώς κάνει για εμάς.

Ας μιλήσω για τη δική μου μανούλα, αν και πιστεύω τα όσα θα γράψω, ισχύουν για όλους μας.

Με έφερε στον κόσμο και ήταν πολύ ευτυχισμένη όταν της ανακοίνωσε ο γιατρός ότι έκανε κορίτσι. Με κρατούσε στην αγκαλιά της κάθε φορά που έκλαιγα, για να με ηρεμήσει.

Τα ξενύχτια της όταν ήμουν άρρωστη ήταν αμέτρητα. Ειδικά, μια περίοδο της ζωής μου στο νοσοκομείο, ήταν εκεί για 20 συνεχόμενες ημέρες! Δεν έφυγε στιγμή από κοντά μου!

Εννοείται ότι πάντα μου έφτιαχνε τα φαγητά που μου άρεσαν, εξάλλου μαγειρεύει υπέροχα!

Μου έδινε πάντα τη γνώμη της σε ότι ήθελα να αγοράσω, από τα ρούχα μέχρι τη διακόσμηση του σπιτιού μου.

Οι σοβαρές και με νόημα συζητήσεις πάντα ήταν ένα ξεχωριστό  κομμάτι, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Ότι και να πω για τις συμβουλές της, είναι λίγο. Με δίδασκε πάντα και μόνο να κάνω το καλό, να έχω καλή καρδιά, να καταπολεμώ τον εγωισμό μου. Να φροντίζω τους άλλους, να βοηθώ όσους έχουν ανάγκη, αλλά και να διεκδικώ όσα μου ανήκουν. Μέχρι σήμερα οι συμβουλές της παραμένουν οι  ίδιες και μπορώ να πω ότι στην εφαρμογή τους όλα αυτά τα χρόνια με βοήθησαν να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και να σταθώ γερά στα πόδια μου σαν ένας ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος άνθρωπος.

Πόσα ευχαριστώ της αξίζουν; Αμέτρητα! Και όχι μόνο ευχαριστώ, αλλά και πράξεις αγάπης που θα την κάνουν να νιώσει ευλογία που έφερε παιδιά στον κόσμο!

Το τι δυσκολίες πέρασε, το ξέρει μόνο εκείνη. Είμαι σίγουρη ότι δεν λέει πάντα αυτό που την ανησυχεί ή τη στεναχωρεί, γιατί δεν θέλει να αφήνει βάρος στα παιδιά της. Και απ’ότι έχω καταλάβει, όλες οι μαμάδες το ίδιο κάνουν.

Όλα αυτά λοιπόν και πολλά άλλα κάνει μια μαμά στα παιδιά της. Η τιμή που θα πρέπει να της δείχνουμε είναι μεγάλη. Είναι ιερή η λέξη ΜΗΤΕΡΑ και άξια σεβασμού.

Τελειώνοντας αυτό το κείμενο λοιπόν, θέλω να ευχηθώ σε όλες τις μανούλες του κόσμου, όποια ηλικία κι αν έχουν, σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν ζουν, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! Να ξέρετε ότι εμείς τα παιδιά σας, θέλουμε να είστε ευτυχισμένες και ότι σας αγαπάμε πολύ, ακόμα και αν δεν το δείχνουμε τόσο συχνά.

Ευχαριστούμε που μας φέρατε στον κόσμο και είστε πάντα δίπλα μας φύλακες άγγελοι!

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ

Όταν ήσουν παιδί, σου άρεσε να χάνεσαι στην αγκαλιά της μητέρας και του πατέρα σου;

Εμένα ναι! Λάτρευα την ώρα και τη στιγμή που με έκλειναν μέσα στα χέρια τους.

Αλήθεια, πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η δύναμη μιας αγκαλιάς; Πόσο καλό μπορεί να κάνει στον συνάνθρωπό μας ένα χάδι, ένα άγγιγμα, ένα φιλί;

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι όταν δίνετε κάτι από τα παραπάνω σε κάποιον, του προσφέρετε μια μικρή ή και μεγάλη δόση ευτυχίας; Μπορεί να μην σας το εκφράσει, μπορεί και να τρομάξει με αυτή την κίνηση και να προσπαθήσει να απομακρυνθεί, όμως το συναίσθημα που θα νιώσει για αυτή τη μικρή στιγμή θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη του.

«Οι άνθρωποι μπορεί να μην θυμούνται τι τους είπες, όμως πάντα θα θυμούνται πως τους έκανες να νιώσουν». Μια φράση που έχω διαβάσει αρκετές φορές και συμφωνώ απόλυτα!

Το εσωτερικό μας παιδί, πάντα θα διψάει για αυτού του είδους την ανθρώπινη επαφή. Πολλές φορές η αγκαλιά λέει πολλά περισσότερα σε κάποιον από τις λέξεις. Σε εκείνη κρύβεται όλο το νόημα αυτών που θέλουμε να εκφράσουμε.

Η αγκαλιά δείχνει αγάπη, συμπόνια, κατανόηση, διάθεση για βοήθεια, σεβασμό. Μπορεί να πάρει μακριά όλες τις αρνητικές σκέψεις, έστω και για τόσο λίγο όσο κρατάει. Είναι πολύ σημαντικό να την προσφέρουμε στους άλλους, αλλά και να τη δεχόμαστε.

Επειδή έχουμε μεγαλώσει πια, δεν σημαίνει ότι δεν την έχουμε ανάγκη. Εμείς ίσως τη χρειαζόμαστε περισσότερο από τα παιδιά. Για εκείνα είναι δεδομένο ότι θα την έχουν σε καθημερινή βάση.

Ας ξεκινήσουμε από σήμερα να δίνουμε αγκαλιές και χάδια και φιλιά σε εκείνους που αγαπάμε. Εκτός από τις λέξεις, ας εκφράσουμε την αγάπη μας και με αυτό τον τρόπο. Όποια ηλικία και να έχουν εκείνοι που βρίσκονται στη ζωή μας, θέλουν να ξέρουν ότι τους αγαπάμε. Με τη σειρά τους, θα μας δείξουν κι εκείνοι την αγάπη τους και θα μας προσφέρουν αυτό το ισχυρό συναίσθημα που θα μας δώσει δύναμη.

Μερικά αποφθέγματα για την αγκαλιά:

Η αγκαλιά είναι σαν ένα μπούμερανγκ. Σου έρχεται αμέσως πίσω.

Αυτό κάνουν όσοι σε αγαπάνε. Τυλίγουν τα χέρια τους γύρω σου και σε παίρνουν μια αγκαλιά. Σε αγαπάνε ακόμα κι όταν δεν είσαι τόσο αξιαγάπητος.

Οι αγκαλιές μπορεί να είναι αθόρυβες, αλλά μιλάνε τόσο δυνατά.

Αγκαλιά: η πιο ειλικρινής έννοια του να δίνεις.

Όσο πιο παγωμένη είναι η νύχτα, τόσο πιο ζεστές είναι οι αγκαλιές.

Το καλό πράγμα με τις αγκαλιές; Όταν δίνεις μια, πάντα παίρνεις και μια πίσω.