ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ…

Όσες φορές κι αν γράψω για το παρελθόν, πάντα θα έρχεται στο νου κάποια καινούργια θύμηση. Τα παιδικά μας χρόνια συνήθως τα θυμόμαστε με πολλές λεπτομέρειες. Δυστυχώς, είμαι στη δυσάρεστη θέση να παραδεχτώ ότι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Για κάποιο λόγο δεν συγκρατούσα πολλές εικόνες. Όμως, έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή σου να σου θυμίσουν εμπειρίες που είχες ξεχάσει.

Μια τέτοια λοιπόν περίπτωση είναι και η Αναστασία. Την είδα χτες συγκεκριμένα, μετά από πολλά χρόνια, πάνω από 20 νομίζω. Είναι λίγο μεγαλύτερή μου και πηγαίναμε μαζί στο σχολείο με τα πόδια κάθε πρωί.

Φυσικά, μετά το σχολείο ο καθένας πήρε τον δρόμο του και άλλοι έμειναν στον τόπο που γεννήθηκαν και άλλοι έφυγαν. Όμως, θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτή την κοπέλα με κάθε λεπτομέρεια. Όταν έμαθα λοιπόν ότι ήταν στην περιοχή και θα τη συναντούσα, μου ήρθε η εικόνα της στο μυαλό, καθώς και μια αίσθηση αυτής της εποχής. Εικόνες, χρώματα, μα πάνω απ’ όλα συναισθήματα νοσταλγίας  μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μιας εποχής που δεν θα ξαναζήσω ποτέ και που, αλίμονο, θυμάμαι ελάχιστα πράγματα.

Παρόλα αυτά, η σύνδεση που αισθάνθηκα μόλις τη συνάντησα, ήταν μαγική! Μια ενέργεια γεμάτη φως με πλημμύρισε και ένιωσα κάτι οικείο και μοναδικό. Είναι ολόιδια με το κορίτσι που θυμόμουν! Το πρόσωπό της κοριτσίστικο. Ένα λαμπερό χαμόγελο και μάτια γεμάτα καλοσύνη!

Πάντα έτσι ήταν. Γλυκιά και προσιτή. Ήρεμη και φιλική. Έχει μια υπέροχη οικογένεια και τόσο ο σύζυγος όσο και τα παιδιά της, είναι το ίδιο όμορφοι με εκείνη. Και δεν εννοώ την εμφάνιση, αλλά αυτό που βγαίνει στο πρόσωπο από την ομορφιά της ψυχής.

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι είπαμε. Δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι ότι μου ξύπνησε μνήμες και μια αίσθηση ότι η ζωή είναι κύκλος και ότι είναι γεμάτη εκπλήξεις. Και η συγκεκριμένη έκπληξη ήταν από τις καλύτερες μέχρι τώρα για μένα!

Υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε αν ποτέ βρεθώ στην πόλη της, ή όποτε έρθει εκείνη εδώ ξανά. Δεν ξέρω αν θα γίνει πραγματικότητα. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι άνθρωποι έρχονται και επανέρχονται στη ζωή μας για να μας προσφέρουν κάτι. Μένει να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό.

Γλυκιά μου Αναστασία, σε ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή συνάντηση. Και όπως διαπιστώσαμε και χτες: Η συνάντησή μας μετά από τόσα χρόνια δεν ήταν τυχαία!

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά! Καλή αντάμωση!