ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΩΡΕΣ ΕΡΧΕΤΑΙ…

Μια νέα χρονιά, γεμάτη όνειρα κι ελπίδες για ευτυχία και επιτυχία. Ένα νέο ξεκίνημα για τον καθένα μας, που θα μας φέρει πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων μας. Μικροί και μεγάλοι θα γιορτάσουν σε λίγες ώρες την έλευση του νέου έτους.

Άλλοι στα σπίτια τους με οικογένεια και καλούς φίλους, άλλοι έξω σε κέντρα διασκέδασης.

 Όπως και να έχει, τα μεσάνυχτα θα συμβεί κάτι μαγικό. Οι ευχές, οι αγκαλιές και τα φιλιά θα έχουν την τιμητική τους. Και είναι πραγματικά πολύ όμορφες αυτές οι στιγμές.

Δεν θα γράψω πολλά. Είναι όλα τόσο αυτονόητα αυτό το βράδυ. Η καρδιά και το μυαλό θα γεμίσουν με κάθε λογής σκέψεις και συναισθήματα. Όμορφες σκέψεις και όμορφα συναισθήματα. Θετική ενέργεια, ζωντάνια, διάθεση για δράση.  

Η νέα χρονιά που θα έρθει, θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας νέας ζωής. Θα φύγει το παλιό και θα έρθει το καινούργιο με όλα τα όμορφα δώρα του.

Ας είμαστε λοιπόν προετοιμασμένοι γι’ αυτή τη μεγάλη γιορτή, να ανοίξουμε την ψυχή μας και την καρδιά μας και να καλωσορίσουμε την «αναγέννησή μας», το φως και τη χαρά.

Το 2019 μας περιμένει να το ζήσουμε με πάθος, με αγάπη και με μια υπόσχεση, πως όπως την πρώτη μέρα του χρόνου, έτσι και τις υπόλοιπες θα είμαστε έτοιμοι για τα καλύτερα, όποια κι αν είναι αυτά για το καθένα από εμάς.

Καλή χρονιά με ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ!!!!!!!

ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Επιτέλους έφτασε η μεγάλη μέρα των Χριστουγέννων. Η δεύτερη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, μετά το Πάσχα. Ο κόσμος όλος είναι σε καλή διάθεση, βγαίνει στις πλατείες και στα καταστήματα για τα εορταστικά ψώνια, τα παιδιά έχουν την τιμητική τους, και οι ευχές δίνουν και παίρνουν.

Οι όμορφες αυτές μέρες μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι ο κόσμος, έστω για λίγο, γίνεται καλύτερος και φοράει  τα καλά του. Σκεπάζεται από το  πέπλο της καλοσύνης, της αλληλεγγύης  και φωτίζεται από τα λαμπερά χαμόγελα στα πρόσωπα όλων.

Ο Χριστός, με τη γέννησή του, δίνει το μεγαλύτερο δώρο: την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, την αγάπη και την ειρήνη!

Όμως, δυστυχώς, δεν δίνεται παντού αυτό το δώρο, δεν περνάει αυτό το μήνυμα της αγάπης και της ειρήνης. Υπάρχουν άνθρωποι, σε όλα τα μέρη του κόσμου, που δεν θα γιορτάσουν Χριστούγεννα, δεν θα ανοίξουν δώρα, δεν θα έχουν να φάνε, δεν θα ζεσταίνονται μπροστά από κάποιο τζάκι, δεν θα έχουν ανθρώπους δικούς τους να τους αγαπούν.

Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να κάνουμε μια προσευχή, να ευχηθούμε του χρόνου να είναι πολύ διαφορετικά τα Χριστούγεννα για εκείνους. Να τους φέρουμε με τις σκέψεις μας κοντά μας, σαν να είναι καλεσμένοι στο γιορτινό μας τραπέζι.

Μιας και διανύουμε ημέρες αγάπης, ας δείξουμε ότι μέσα μας σιγοκαίει η φλόγα της και ας βοηθήσουμε όπως μπορούμε ο καθένας έτσι ώστε έστω και ένας από εκείνους που αδυνατούν να περάσουν τις γιορτές όπως εμείς, να βρει ένα ζεστό μέρος και νόστιμο φαγητό να απολαύσει, ή ακόμα και να στηριχτεί σε μια αγκαλιά από εμάς. Μια αγκαλιά που θα του δείξει αγάπη και θα φωτίσει στην ψυχή του την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Συνήθως τις ημέρες αυτές πλημμυρίζουμε από αγάπη και όμορφα συναισθήματα, ας γίνει αυτό η αρχή να αισθανόμαστε έτσι καθόλη τη διάρκεια του έτους. Αυτό θα βοηθήσει ώστε σιγά σιγά να χτίσουμε έναν κάπως καλύτερο κόσμο. Τώρα που η ανθρωπιά έχει πλέον χαθεί, τώρα είναι που πρέπει να παλέψουμε περισσότερο από ποτέ να την επαναφέρουμε.

Για ένα καλύτερο αύριο, για όμορφα παιδικά χαμόγελα, για ανθρώπους κάθε ηλικίας που θα απολαμβάνουν όχι μόνο τις γιορτές, αλλά την κάθε μέρα τους.

Για έναν φωτεινό, γεμάτο αγάπη κόσμο.

Χρόνια Πολλά!!!

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ

Με αφορμή μια υπέροχη και δυνατή ταινία που είδα τις προάλλες, αποφάσισα σήμερα να γράψω για τον πόνο της απώλειας. Η ταινία αυτή είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα που συνέβησαν πριν αρκετά χρόνια στη Ρωσία.

Αυτό που με καθήλωσε πρώτα απ’ όλα ήταν η μουσική. Έντυνε υπέροχα τις σκηνές, καθώς έδινε μια νότα λύπης και χάους. Η ταινία, για να γίνω πιο σαφής, εξιστορούσε ένα ατύχημα σε ένα υποβρύχιο, από το οποίο κανείς δυστυχώς δεν επέζησε.

Πραγματικά βίωσα πολύ έντονα κάθε σκηνή. Τα μηνύματα που μου πέρασε ήταν πάρα πολλά, με πρώτο αυτό της αταξίας του μυαλού του ανθρώπου. Πως ο άνθρωπος, αμελώντας να κάνει αυτά που πρέπει, δημιουργεί συνθήκες που θα αποβούν μοιραίες.

Έπειτα, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε αυτή η κρίση από το ίδιο το κράτος. Δυστυχώς, δεν δέχτηκαν έγκαιρα την βοήθεια από άλλους κι έτσι δεν πρόλαβαν να σώσουν κανέναν.

Τέλος, αλλά το πιο σημαντικό, η αγωνία των συγγενών και η κατάρρευση όταν έγινε γνωστό ότι δεν επέζησαν οι δικοί τους άνθρωποι. Ήταν πραγματικά μια γροθιά στο στομάχι! Σε βάζει αναγκαστικά σε σκέψεις, πως θα ένιωθα εγώ αν ήμουν στη θέση τους; Γιατί να μη νοιάζεται το κράτος το ίδιο για τους ανθρώπους που το υπηρετούν; Γιατί να μην έχουν αυτοί οι άνθρωποι την ευκαιρία να αγκαλιάσουν ξανά τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, να ξαναβρεθούν με φίλους και να χαρούν τη ζωή τους;

Δεν μπορείς να πάρεις τον πόνο της απώλειας από τους ώμους του συνανθρώπου σου. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να τον απαλύνεις. Θέλει μεγάλες αντοχές για να αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις. Είναι άδικο να χάνονται άνθρωποι με τέτοιο τρόπο, ειδικά σε καιρό ειρήνης.

Αυτό που νιώθει κάποιος όταν βιώνει μια απώλεια, μπορεί να περιγραφεί με ορισμένες λέξεις: ένα χτύπημα στο κεφάλι, ένα σκίσιμο στην καρδιά, ένα κενό που πέφτεις μέσα, μια ανακατωσούρα στο μυαλό.

Ίσως είναι βαριά όλα αυτά, δυστυχώς όμως υπάρχουν. Λέγονται ανθρώπινα συναισθήματα και θα πρέπει να τα αναγνωρίσουμε, να τα αποδεχτούμε, να τα βιώσουμε, καθώς αυτά θα μας οδηγήσουν στο δρόμο της λύτρωσης.

Ναι, ο πόνος δεν ξεπερνιέται εύκολα. Είναι άδικο να χάνονται έτσι οι ζωές. Όμως είναι καθήκον μας να αντιμετωπίζουμε την απώλεια, να φανούμε δυνατοί και να προχωράμε, γιατί αυτό θα ήθελαν για εμάς εκείνοι που δεν είναι πια κοντά μας.

Αν ισχύει αυτό που λένε ότι μας βλέπουν από ψηλά, τότε ας αναλογιστούμε πως νιώθουν οι ψυχές τους όταν μας βλέπουν να τελματώνουμε.

Δεν σημαίνει ότι θα ξεχαστούν και θα σβηστούν από την καρδιά μας. Ποτέ δεν ξεχνάς αυτόν που αγάπησες αληθινά, είτε βρίσκεται στη ζωή, είτε όχι. Κρατάς καλά φυλαγμένα μέσα σου αυτά που σου δίδαξε και σε έκανε να νιώσεις και προχωράς.

Γιατί η ζωή συνεχίζεται και πάντα θα συνεχίζεται…..

ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ήρθε ο χειμώνας. Μια δύσκολη εποχή από πολλές απόψεις. Κρύο πολύ και ανάγκη για ζεστασιά, για γαλήνη, για χαλάρωση. Τι ωραίες που είναι οι φωτογραφίες από υπέροχα δωμάτια με τζάκια, με όμορφα γήινα χρώματα που αποπνέουν θαλπωρή και ζεστασιά!

Χειμώνας όμως επικρατεί και στις καρδιές των ανθρώπων. Και σε αυτή την περίπτωση που να αναζητήσεις τη ζεστασιά; Τι τζάκι να ανάψεις για να ζεστάνεις την ψυχή σου;

Πως γίναμε έτσι εμείς οι άνθρωποι; Άραγε πάντα αυτό γινόταν; Ερχόταν το κρύο και η παγωνιά και φώλιαζαν στις καρδιές και στο μυαλό τους χωρίς να υπάρχει περιθώριο να αλλάξουν και να γίνουν πιο φιλικοί, πιο συμπονετικοί, περισσότερο άνθρωποι;

Θυμάμαι, σαν παιδί, έβλεπα πολύ διαφορετικά τον κόσμο. Ήμουν μικρή βλέπεις και αθώα και όλα ήταν ένας ενθουσιασμός για μένα, όπως και για κάθε παιδί. Μεγαλώνοντας όμως, οι απογοητεύσεις από τους άλλους ήταν συνεχείς και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν είναι όλοι τους καλοί, δοτικοί, ευχάριστοι, καλόβολοι.

Συνάντησα συμπεριφορές που ουδέποτε φανταζόμουν πως υπάρχουν. Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι εγώ είμαι  λάθος, ότι δεν ταιριάζω σε τούτο τον κόσμο. Δυστυχώς, ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων έχουν το ίδιο μοτίβο χαρακτήρα που μόνο ανθρώπους δεν χαρακτηρίζει.

Αν πεις μια καλημέρα σε έναν άγνωστο, θα σε κοιτάξει στραβά. Σε έναν γνωστό, πιθανόν να μην σου απαντήσει καν. Αν ζητήσεις βοήθεια, θα σε αγνοήσουν. Αν προσφέρεις βοήθεια, θα σε αποφύγουν. Αν πεις μια καλή κουβέντα ή αν φερθείς φιλικά, θα κατηγορηθείς ως ύποπτος για διπρόσωπη συμπεριφορά. Αν αν αν…..

Χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου για το πώς είναι αυτός ο κόσμος. Αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που έκανε τους ανθρώπους να ζουν χωρίς συναισθήματα, σαν ρομποτάκια που έχουν δημιουργηθεί για πρακτικές εργασίες. Που είναι η αγάπη, η φιλία, η εμπιστοσύνη, το φιλότιμο, η αλληλεγγύη και τόσες άλλες αρετές; Εκτός από σώμα έχουμε και ψυχή και εκείνη είναι που τρέφεται με όλα τα παραπάνω. Και πονάει πολύ που δεν μπορεί να γευτεί την αγάπη από τις άλλες ψυχές, λες κι αυτές δεν έχουν ανάγκη το ίδιο ακριβώς.

Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα θέλαμε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος και να μπορούμε να νιώθουμε ότι γύρω μας κυκλοφορούν άνθρωποι που θα μπορούν να μας προσφέρουν την τροφή της ψυχής.

Τον τρόπο δεν γνωρίζουμε πολλές φορές, αλλά πιστεύω ότι δεν αποτελεί μυστικό. Η ΑΓΑΠΗ πρώτα απ’ όλα είναι εκείνη που ενώνει τους ανθρώπους. Και από εκεί και πέρα έρχονται και τα υπόλοιπα.

Όταν την προσφέρουμε απλόχερα, θα γυρίσει πίσω σε εμάς, πιο δυνατή, πιο έντονη, πιο αληθινή!

Ας δούμε τους άλλους όπως θέλουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας, σε μια περίοπτη θέση. Ας τους φροντίσουμε όπως ακριβώς κάνουμε και για εμάς. Δεν είναι δύσκολο, ούτε κοστίζει τίποτα.

Με αυτό τον τρόπο, θα φύγει ο χειμώνας από τις καρδιές και θα έρθει η άνοιξη, η οποία με τα υπέροχα χρώματά της θα ζωγραφίσει την ψυχή και θα την φωτίσει.

Και έτσι, με αναγεννημένη την ψυχή θα φτιάξουμε όλοι σιγά σιγά έναν καλύτερο κόσμο!

Πάμε να το προσπαθήσουμε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
https://anmakraki.blogspot.com/2018/09/blog-post_23.html