ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ…

Όσες φορές κι αν γράψω για το παρελθόν, πάντα θα έρχεται στο νου κάποια καινούργια θύμηση. Τα παιδικά μας χρόνια συνήθως τα θυμόμαστε με πολλές λεπτομέρειες. Δυστυχώς, είμαι στη δυσάρεστη θέση να παραδεχτώ ότι θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Για κάποιο λόγο δεν συγκρατούσα πολλές εικόνες. Όμως, έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή σου να σου θυμίσουν εμπειρίες που είχες ξεχάσει.

Μια τέτοια λοιπόν περίπτωση είναι και η Αναστασία. Την είδα χτες συγκεκριμένα, μετά από πολλά χρόνια, πάνω από 20 νομίζω. Είναι λίγο μεγαλύτερή μου και πηγαίναμε μαζί στο σχολείο με τα πόδια κάθε πρωί.

Φυσικά, μετά το σχολείο ο καθένας πήρε τον δρόμο του και άλλοι έμειναν στον τόπο που γεννήθηκαν και άλλοι έφυγαν. Όμως, θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτή την κοπέλα με κάθε λεπτομέρεια. Όταν έμαθα λοιπόν ότι ήταν στην περιοχή και θα τη συναντούσα, μου ήρθε η εικόνα της στο μυαλό, καθώς και μια αίσθηση αυτής της εποχής. Εικόνες, χρώματα, μα πάνω απ’ όλα συναισθήματα νοσταλγίας  μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Μιας εποχής που δεν θα ξαναζήσω ποτέ και που, αλίμονο, θυμάμαι ελάχιστα πράγματα.

Παρόλα αυτά, η σύνδεση που αισθάνθηκα μόλις τη συνάντησα, ήταν μαγική! Μια ενέργεια γεμάτη φως με πλημμύρισε και ένιωσα κάτι οικείο και μοναδικό. Είναι ολόιδια με το κορίτσι που θυμόμουν! Το πρόσωπό της κοριτσίστικο. Ένα λαμπερό χαμόγελο και μάτια γεμάτα καλοσύνη!

Πάντα έτσι ήταν. Γλυκιά και προσιτή. Ήρεμη και φιλική. Έχει μια υπέροχη οικογένεια και τόσο ο σύζυγος όσο και τα παιδιά της, είναι το ίδιο όμορφοι με εκείνη. Και δεν εννοώ την εμφάνιση, αλλά αυτό που βγαίνει στο πρόσωπο από την ομορφιά της ψυχής.

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για το τι είπαμε. Δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι ότι μου ξύπνησε μνήμες και μια αίσθηση ότι η ζωή είναι κύκλος και ότι είναι γεμάτη εκπλήξεις. Και η συγκεκριμένη έκπληξη ήταν από τις καλύτερες μέχρι τώρα για μένα!

Υποσχεθήκαμε να τα ξαναπούμε αν ποτέ βρεθώ στην πόλη της, ή όποτε έρθει εκείνη εδώ ξανά. Δεν ξέρω αν θα γίνει πραγματικότητα. Αυτό που ξέρω είναι ότι οι άνθρωποι έρχονται και επανέρχονται στη ζωή μας για να μας προσφέρουν κάτι. Μένει να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό.

Γλυκιά μου Αναστασία, σε ευχαριστώ για την υπέροχη αυτή συνάντηση. Και όπως διαπιστώσαμε και χτες: Η συνάντησή μας μετά από τόσα χρόνια δεν ήταν τυχαία!

Εύχομαι να είσαι πάντα καλά! Καλή αντάμωση!

ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΝ

Πως σας ακούγεται αυτό; Δεν το πολυπιστεύετε ε; Ούτε κι εγώ το πίστευα. Όμως έρχεται πάντα η ώρα της ανακάλυψης αυτής της τεράστιας αλήθειας!

Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε κάθε περίπτωση που κάτι πάει στραβά, εμείς έχουμε συνηθίσει να ρίχνουμε το βάρος των ευθυνών στους άλλους ανθρώπους ή στις καταστάσεις. Πόσο σωστό είναι αυτό;

Διαβάζοντας πολλά κείμενα και βιβλία πάνω σε αυτό το θέμα, έβγαλα το συμπέρασμα ότι η πιο λάθος προσέγγιση είναι η παραπάνω.

Κάνοντας λάθη, έχουμε συνέπειες. Πολλές φορές, ασυνείδητα, δημιουργούμε καταστάσεις που στο τέλος μας εγκλωβίζουν και το αποτέλεσμα είναι ο πόνος. Πόνος για την αδικία που υποστήκαμε, για ότι χάσαμε, για ότι μας προσπέρασε.

Γιατί λοιπόν να φταίνε μόνο οι άλλοι; Κι εκείνοι πληρώνουν τα δικά τους λάθη. Εμείς έχουμε το σθένος να παραδεχτούμε ότι δεν λειτουργήσαμε σωστά;

Μέσα μας βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Είναι όμως πολύ δύσκολο να μπούμε στη διαδικασία να τις βγάλουμε στην επιφάνεια. Χρειάζεται πολλή σκέψη και συνήθως δεν έχουμε, ή νομίζουμε ότι δεν έχουμε το χρόνο να την επεξεργαστούμε.

Στην περίπτωση που το κάνουμε βέβαια, ανακαλύπτουμε πάντα κάτι νέο. Κάτι που θα μας προσφέρει μεγαλύτερη κατανόηση του εαυτού μας, των κινήτρων μας, των αξιών μας. Με αυτό τον τρόπο, αναλογιζόμαστε τα βήματα που ακολουθήσαμε για να φτάσουμε μέχρι εδώ, επαναξιολογούμε τις πράξεις μας και γράφουμε μια ιστορία ή οποία θα μας προσφέρει τη δυνατότητα να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος.

Χρειάζεται να περάσουμε από τον πόνο για να βρεθούμε στην αυτοαποκάλυψη. Και δεν πρέπει να τον αποφεύγουμε τον πόνο, αλλά να τον δεχόμαστε και να τον ρωτήσουμε τι έχει να μας πει για εμάς. Πάντα έχει μια απάντηση, που είναι ευδιάκριτη αν το θελήσουμε.

Ακόμα κι αν τα λάθη είναι επαναλαμβανόμενα, η ουσία είναι ότι κάτι έχουν να μας πουν και δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε ένοχοι. Δεν περνάει η ζωή με το να λειτουργούμε μόνο σωστά, θα ήταν απίστευτα βαρετό αυτό! Πολλές φορές δε, είναι άγνωστο αν είναι σωστό ή λάθος κάτι, καθώς αυτό είναι υποκειμενικό.

Το ζητούμενο είναι να μπαίνουμε μέσα στην πρόκληση να αναγνωρίζουμε που φταίξαμε και να κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες ώστε αυτό να μην ξανασυμβεί.

Και ναι, είναι αλήθεια, βγαίνουμε νικητές στο τέλος! Μια είδους κάθαρση πραγματοποιείται στο μυαλό μας και ξεκινάμε από την αρχή με νέα εφόδια και διάθεση για δράση.

Γι’ αυτό λοιπόν, μην φοβάστε να κάνετε λάθη, μην τα απαρνείστε, δείτε την αλήθεια κατάματα κι εκείνη θα σας ανταμείψει.

Γίνεται δυνατοί από τα λάθη σας! Το ίδιο υπόσχομαι να κάνω κι εγώ!