ΜΙΑ ΝΕΑ ΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ

Τι κι αν η σημερινή μέρα δεν ήταν καλή. Όσα κι αν έγιναν σήμερα δεν θα επαναληφθούν αύριο. Ποτέ μα ποτέ δεν συμβαίνουν τα ίδια πράγματα. Γι΄αυτό ας μην στεναχωριόμαστε αν σήμερα δεν πήγαν όλα όπως περιμέναμε. Πάντα υπάρχει η ευκαιρία της επόμενης ημέρας.

Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Ούτε τα γεγονότα, ούτε τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Και φυσικά, δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στο ξεκίνημα της ημέρας. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε σε εγρήγορση να αντιμετωπίσουμε πιθανές δυσάρεστες καταστάσεις και μέσα από αυτές να πάρουμε ένα μάθημα. Σας έχει τύχει κάποιες φορές να γίνει κάτι αναπάντεχο που σας στενοχώρησε και σας χάλασε τη μέρα; Πως νιώσατε μέχρι το τέλος της; Η επόμενη μέρα πως ήταν; Υπήρχε αυτό το βάρος ακόμα στην καρδιά σας, ή είχε φύγει, δίνοντας τη θέση του σε νέες εμπειρίες και προκλήσεις;

Τίποτε δεν κρατάει για πάντα, ούτε τα καλά ούτε τα άσχημα. Από προσωπική πείρα έχω  να πώ πως ότι έγινε και ήταν δυσάρεστο, την επόμενη μέρα, κάτι νέο έγινε και αυτό ξεχάστηκε, έγινε παρελθόν. Και αναρωτιέμαι: αξίζει η στεναχώρια και το χάσιμο χρόνου να σκεφτόμαστε την κακή στιγμή που υπήρξε; Όχι, δεν αξίζει!

Η ζωή περνάει λεπτό προς λεπτό κι εμείς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας τα καινούργια πράγματα που θέλουμε να κάνουμε ή να ζήσουμε. Δεν έχει νόημα να σπαταλούμε την ενέργειά μας σε ότι έγινε, σε ότι μας στεναχώρησε, σε ότι δεν ευοδώθηκε.  Γιατί να μένουμε πίσω; Τι θα ωφελήσει αν μέσα μας έχουμε αυτό το αρνητικό συναίσθημα; Δεν θα βρεθεί λύση με αυτό τον τρόπο.

Είμαστε υπεύθυνοι για τον εαυτό μας, για τη φροντίδα του πνεύματος, της ψυχής και του σώματός μας. Καθοδηγούμαστε από τη λογική μας και τα συναισθήματά μας. Είναι λογικό ορισμένες φορές να χανόμαστε και να πέφτουμε, ειδικά όταν συμβεί κάτι στη διάρκεια της μέρας που δεν το περιμέναμε και δεν μπορέσαμε να το ελέγξουμε.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα γεγονότα μας επισκιάζουν. Εμείς πρέπει να τα επισκιάζουμε. Με την τόλμη και τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε και μέσα από αυτά να δούμε τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Κάθε τι που συμβαίνει θεωρώ ότι αποτελεί ένα μάθημα για εμάς που πρέπει να παρακολουθήσουμε και να κρατήσουμε σημειώσεις, όπως κάναμε κάποτε, στα μαθητικά μας χρόνια.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να είμαστε και πάλι μαθητές, της ζωής αυτή τη φορά και ας βάλουμε στόχο σε κάθε «διαγώνισμα» να γράφουμε άριστα.

Έτσι, όταν κάποτε θα κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας, θα νιώθουμε πως σε όλες τις τάξεις τις ζωής περάσαμε με τον καλύτερο βαθμό!

ΓΙΑΤΙ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΑΔΕΙΑΣΕΣ;

Γιατί ψυχή μου άδειασες; Γιατί πονάς; Ποιος σε έριξε στα βράχια;

«Έψαχνα για λίγη ζεστασιά, μα δεν τη βρήκα πουθενά».

Όσο κι αν λαχταράς, δεν θα σε βρει η ζεστασιά του ήλιου.

Μέσα σε τούτο τον κόσμο τον άδικο, δίκιο μην περιμένεις.

Μόνο κράτα γερά να μην γκρεμιστείς απ’ τις ψηλές βουνοκορφές.

Πιάσου από ένα κλαδί, μην σε πάρει ο άνεμος και σε πετάξει στο σκοτάδι.  Και που ξέρεις….. ίσως το κλαδί ν’ αποδειχτεί η αδερφή ψυχή σου. Να είναι εκείνος ο φίλος που γύρευες να βρεις, η ζεστασιά του ήλιου.

Κι αν το κλαδάκι αυτό, είναι ότι έψαχνες σ’ αυτό τον κόσμο, στήσε χορό και γέλα και τραγούδα. Γιατί δεν είχαν όλοι την τύχη τη δική σου.

Κράτα λίγο ακόμα ψυχή μου. Λίγη υπομονή. Θα έρθει ο ήλιος να σε ζωηρέψει. Δεν μπορεί, πάντα με την ανατολή εκείνος ξεπροβάλει.

Και τότε όλη η πλάση χαρούμενη ξυπνά και αδημονεί να ζήσει και τούτη την καινούργια μέρα.

Μαζί της κι εσύ, να αγαλλιάσεις  και να φανείς μέσα στον κόσμο, να δείξεις τα ζωηρά σου χρώματα και να μοιράσεις τη γλύκα σου και την ομορφάδα σου.

Γιατί κατάντησε χλωμός ο κόσμος, χωρίς ανεμελιά κι αγάπη.

Γίνε εσύ η αγάπη, γίνε η ζωή, γίνε το όνειρο του καθενός.

Δώσε το φως σου κάθε μέρα, όπως ακριβώς κι ο ήλιος.

ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ…

Στον κόσμο αυτό λίγα πράγματα έχουν μείνει όρθια τώρα πια. Έννοιες όπως η αγάπη, η ελευθερία, ο σεβασμός, η κατανόηση έχουν χαθεί μέσα στις κοινωνίες και οι άνθρωποι έχουν γίνει θηρία ανήμερα.

Και αναρωτιέσαι: Γιατί; Πως τα καταφέραμε έτσι εμείς που υποτίθεται ότι ζούμε σε πολιτισμένο περιβάλλον, που σεβόμαστε τη ζωή την ίδια; Πως θα αντιστρέψουμε αυτό το κλίμα, που γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνο;  Τι πρέπει να κάνουμε για να βρούμε τους χαμένους εαυτούς μας;

Ας σκεφτούμε για λίγο τι μας ενοχλεί στη ζωή μας σήμερα. Ο κόσμος γενικά που έχει γίνει κακός, η καθημερινότητα που είναι φορτική, οι δύσκολες σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, όποιοι κι αν είναι αυτοί, τα οικονομικά προβλήματα, τα υπαρξιακά θέματα και άλλα πολλά.

Πως μπορούμε να κάνουμε μια μετάβαση από το σκοτάδι στο φως; Έχουμε αυτή τη δυνατότητα και κυρίως, θέλουμε να κάνουμε αυτό το βήμα;

Είναι αρκετά δύσκολο να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη  στο γενικότερο πλαίσιο των αρνητικών καταστάσεων που δημιουργούνται κάθε φορά. Συνήθως (και το κάνουμε όλοι λίγο πολύ), βλέπουμε τα στραβά των άλλων, χωρίς να μπαίνουμε στη διαδικασία να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση εκείνου που φέρει μερίδιο ευθύνης. Γιατί όλοι μας έχουμε ευθύνη σε οτιδήποτε γίνεται. Όπως θέλουμε να γίνεται αποδεκτός ο ρόλος μας σε κάτι σωστό και εποικοδομητικό, έτσι θα πρέπει να αναλαμβάνουμε το βάρος του ρόλου μας και στο «κακό».

Μεγάλη μαγκιά να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου. Το αντίθετο σημαίνει δειλία. Να βγαίνεις μπροστά και να λές: ¨Εγώ το έκανα αυτό. Κι αν έκανα λάθος, θα το διορθώσω¨. Δεν είναι αδυναμία, πίστεψέ με. Κάποιοι θα το εκτιμήσουν. Άλλοι ίσως όχι, αλλά τι σημασία έχει; Είσαι εσύ εντάξει; Έκανες αυτό που έπρεπε; Παραδέχτηκες το λάθος σου; Τέλος! Αυτό που μένει από εδώ και πέρα είναι να δεις τι θα κάνεις, πως θα φτιάξεις τα πράγματα. Ότι έγινε έγινε, πέρασε, είναι πια παρελθόν. Δεν πρέπει να κοιτάζουμε πίσω, αλλά μπροστά. Να μας γίνει μάθημα το πάθημα, να αποφύγουμε στο μέλλον τα ίδια λάθη.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σε κρίνει. Όπως και ο ίδιος δεν θα ήθελε να κριθεί από εσένα. Γιατί λοιπόν μένουμε στο πρόβλημα και δεν μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα;

Η ηθική και οι αξίες φαίνονται από πολλά πράγματα. Και το να παραδέχεσαι το σφάλμα σου είναι κάτι που σε καθορίζει σαν έναν άνθρωπο με αρχές. Για φαντάσου να ήταν έτσι όλος ο κόσμος, πόσο πιο εύκολη θα γινόταν η ζωή μας; Πόσο καλύτερες και ποιοτικότερες θα ήταν οι σχέσεις μας με τους άλλους, πόσο πόνο, θυμό και οργή θα γλιτώναμε;

Ας κάνουμε την ενδοσκόπησή μας, ας βάλουμε τους εαυτούς μας σε μια θέση κρινόμενου για τις δικές μας πράξεις. Ας ψάξουμε μέσα μας να βρούμε και να διαχωρίσουμε το σωστό από το λάθος. Δεν είναι δύσκολο, θέλει απόφαση και δουλειά. Κι όταν ο άνθρωπος θέλει, μπορεί να κάνει τα πάντα.

Αν φταίξαμε, να ζητήσουμε συγνώμη και να επανορθώσουμε κι αν έφταιξαν οι άλλοι ας γίνουμε μεγαλόψυχοι συγχωρώντας. Και μαζί να βρούμε τη λύση για το κάθε ζήτημα.

Όπως και να έχει, θα βρούμε τη γαλήνη μέσα μας και θα προσφέρουμε ένα μικρό πετραδάκι κάθε φορά στο χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου για εμάς και για τις επόμενες γενιές.

Και όπως είπε και ο σπουδαίος Νίκος Καζαντζάκης:

"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ θα φταίω."

ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Στον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα. Εκείνος θα σε ανεβάσει ψηλά. Να μην τον αφήνεις πίσω. Να μπορείς να τον φροντίζεις και να είσαι υπερήφανος γι΄αυτόν. Να κοιτάς να τον κάνεις καλύτερο. Είναι ο πρώτος σου φίλος. Πρέπει να τον αγαπάς αν θέλεις να μπορείς να αγαπήσεις και να σε αγαπήσουν. Δεν είναι εγωιστικό. Είναι η ανάγκη να νιώθεις καλά με σένα, για να μπορείς να προσφέρεις γύρω σου τα καλύτερα. Αυτά για τα οποία προορίστηκες ερχόμενος σε αυτό τον κόσμο. Ο εαυτός σου λοιπόν, έχει προτεραιότητα, όταν νιώθεις να χάνεσαι και να βυθίζεσαι. Θωράκισέ τον με εμπιστοσύνη και άσε τον να δημιουργήσει.

Έπειτα να δείχνεις εμπιστοσύνη στους άλλους. Δεν είναι όλοι κακοί. Για την ακρίβεια, κανένας δεν είναι φύσει κακός. Οι συνθήκες είναι αυτές που μας κάνουν να αλλάζουμε τον εαυτό μας. Θέλει δύναμη να είσαι αυτός που είσαι. Όμως, δείχνοντας εμπιστοσύνη στους άλλους, μπορούμε να ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια και θα καταφέρουμε να δούμε τους συνανθρώπους μας με άλλη ματιά. Κι εκείνοι θα έρθουν λίγο πιο κοντά μας, θα μας δείξουν εμπιστοσύνη με τη σειρά τους και οι σχέσεις θα γίνουν καλύτερες. Όχι τέλειες, αλλά σαφώς πιο καλές. Δεν είναι ανάγκη να τους λες τα μυστικά σου, δεν είναι μόνο αυτό εμπιστοσύνη. Μπορείς όμως να έχεις στο νου σου τις ανάγκες τους και να τους καταλαβαίνεις. Πίστεψέ με, θα αλλάξουν πολλά στην καθημερινότητά σου. Θα είναι πιο φωτεινές οι μέρες. Θα έχεις λιγότερο άγχος, λιγότερα νεύρα, λιγότερα αρνητικά συναισθήματα. Περισσότερη όρεξη για δουλειά, για δημιουργία, για παρέα. Δεν παρουσιάζω μια τέλεια κατάσταση, δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Όμως οι αναταραχές θα είναι πολύ λιγότερες. Οι καταστάσεις θα αντιμετωπίζονται πιο στωικά από όλες τις πλευρές. Και αυτό μόνο με ένα μικρό βήμα: την εμπιστοσύνη.

Επίσης, να δείχνεις εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου. Έχεις πολλές, το ξέρεις; Γιατί δεν ψάχνεις να τις βρείς; Μπορείς να κάνεις απίστευτα πράγματα, είτε για σένα, είτε για τους άλλους. Δεν λέω ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα, αλλά σίγουρα έχεις πολλά μέσα σου, που αν τα ανακαλύψεις  και τα κατανοήσεις, αλλά και αν τους δώσεις την ευκαιρία να αναδειχτούν μέσα από τις πράξεις σου, θα αισθάνεσαι αληθινά υπερήφανος για σένα. Ξεκίνα από σήμερα. Ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά. Δοκίμασε καινούργια πράγματα. Θα εκπλαγείς με τον εαυτό σου και τα κρυφά ταλέντα που διαθέτεις.

Τέλος, να δείχνεις εμπιστοσύνη στην καρδιά σου. Εκείνη ξέρει πολύ καλά που σε οδηγεί. Άσε την ελεύθερη να αγαπήσει ότι και όποιον θέλει. Μην τη φυλακίζεις. Δεν σου κοστίζει τίποτα να αγαπάς και να νιώθεις.

Η εμπιστοσύνη λοιπόν σε όλα τα παραπάνω  είναι μια αρετή που σε φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην αλήθεια σου και στην αλήθεια των άλλων. Καλλιέργησέ την και γίνε έμπνευση για τους άλλους. Κάνε ομορφότερες τις ζωές των γύρω σου, γίνε η δύναμή τους. Μπορείς!

ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

- Δεν με καταλαβαίνει.

- Τι εννοείς;

- Δεν μπορεί να με νιώσει.

- Του μίλησες για αυτά που σε βαραίνουν;

- Προσπάθησα, αλλά δεν έχει διάθεση να το συζητήσουμε ουσιαστικά.

Σημάδια που δείχνουν ότι δεν υπάρχει κατανόηση. Είναι πολύ συχνός αυτός ο διάλογος ανάμεσα σε όλων των ειδών τις ανθρώπινες σχέσεις. Και το φορτίο είναι βαρύ για εκείνον που ψάχνει απεγνωσμένα έναν κώδικα επικοινωνίας με τον άλλον. Η έλλειψη κατανόησης είναι ένα φαινόμενο που υπήρχε πάντα ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς και σε όλες τις ηλικίες. Η αιτία είναι ότι δεν μπορεί ο ένας να μπει στη θέση του άλλου. Δεν υπάρχει ενσυναίσθηση, δηλαδή η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση του άλλου ατόμου.

- Σου λέω ότι πιέζομαι, δεν μπορώ να λειτουργήσω όπως πρέπει.

- Νομίζω ότι δεν θα καταφέρω να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.

- Θέλω επιτέλους να με βοηθάς και να συνεργαζόμαστε για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα!

Συνεχείς κραυγές αγωνίας για ότι μας φοβίζει, μας απογοητεύει, μας βγάζει έξω από τον εαυτό μας και τα θέλω μας.

Και ο απέναντί μας; Ποια η θέση του σε αυτή την επιθυμία να λύσουμε την οποιαδήποτε κατάσταση μας φέρνει σε δύσκολη θέση;

Εδώ έρχεται η έννοια της κατανόησης να δημιουργήσει τις συνθήκες από τις οποίες θα προκύψει μια όμορφη και σοβαρή συζήτηση που σκοπό θα έχει να επιλύσει τα οποιαδήποτε προβλήματα και να δυναμώσει εκείνον που βρίσκεται στη δύσκολη θέση.

Κατανοώ σημαίνει βάζω τον εαυτό μου στη θέση του άλλου, αντιλαμβάνομαι πως νιώθει. Όπως εγώ ο ίδιος θα έκανα το καλύτερο δυνατό για να είμαι καλά, έτσι θα λειτουργήσω και για τον συνάνθρωπό μου. Ακούω προσεκτικά όσα έχει να μου πει, όπως ακριβώς θα ήθελα κι εγώ να μιλήσω σε κάποιον στην περίπτωση που κάτι με απασχολεί και θέλω να είναι κοντά μου και να με νιώθει. Και φυσικά, αφού ακούσω, προσπαθώ να βοηθήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είτε με λόγια αγάπης, είτε με πράξεις. Μέσα από την κατανόηση χτίζονται γερές βάσεις για τις ανθρώπινες σχέσεις και νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον κόσμο.

- Σε ευχαριστώ που με άκουσες. Είχα ανάγκη να μιλήσω.

- Η στήριξη και η βοήθειά σου με έκαναν να πιστέψω ξανά στον εαυτό μου.

- Δείχνεις κατανόηση στο πρόβλημά μου και αυτό με κάνει να αισθάνομαι ότι μπορώ να γίνω πιο δυνατός.

Είναι λοιπόν  πολύ σημαντικό να κατανοούμε τους άλλους σε όποια θέση κι αν βρίσκονται, γιατί με αυτό τον τρόπο τους ωθούμε να ανακαλύψουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Ας ξεκινήσουμε από σήμερα να δείχνουμε στους ανθρώπους γύρω μας ότι τους καταλαβαίνουμε, τους νιώθουμε, τους συναισθανόμαστε, τους κατανοούμε!