ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Πως γεμίζει το στόμα μου, όταν μιλώ για τους αληθινούς μου φίλους. Πως ευφραίνεται η καρδιά μου όταν θυμάμαι τις στιγμές που έχω περάσει μαζί τους, όμορφες και δύσκολες.

Η φιλία, ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά που απολαμβάνουμε. Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί όταν έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μας αγαπούν επειδή είμαστε εμείς, που μπορούμε να ανοίξουμε την ψυχή μας και να τους δείξουμε τις πτυχές του αληθινού εαυτού μας, που δεν φοβόμαστε να τσαλακωθούμε ή να κλάψουμε και να ξεσπάσουμε μπροστά τους.

Αυτοί είναι οι δικοί μας άνθρωποι (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι διαχωρίζουμε την οικογένεια από τον κύκλο των δικών μας ανθρώπων), αυτοί που μας θέλουν κοντά τους, που περιμένουν την ώρα που θα πιούμε έναν καφέ, που θα πάμε για ψώνια, ή μια εκδρομή. Που χαίρονται να μιλάνε μαζί μας για τα μεγάλα, τα αληθινά, τα δυνατά αλλά και τα δύσκολα. Που κάνουν τις μεγαλύτερες βλακείες μαζί μας, γιατί έτσι νιώθουν και πάλι παιδιά και μπορούν αβίαστα να βγάλουν από μέσα τους την ψυχή τους και να μας την καταθέσουν.

Σκεπτόμενη τους φίλους μου, μπορώ να πω ότι αισθάνομαι μια πληρότητα και δυνατή να αντιμετωπίσω την όποια δυσκολία. Και αυτό όχι γιατί περιμένω να με βοηθήσουν έμπρακτα, αλλά επειδή γνωρίζω ότι και μόνο με την παρουσία τους θα πάρω δύναμη να συνεχίσω να παλεύω τους δαίμονές μου. Τις σκέψεις εκείνες που μου φέρνουν το σκοτάδι στην καρδιά.

 Αλήθεια, ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχει αισθανθεί πιο ευτυχισμένος και πιο δυνατός όταν έχει έστω και έναν άνθρωπο να τον αγαπάει αληθινά και να είναι εκεί όποτε τον χρειαστεί;

Το πιο σημαντικό είναι ότι τους φίλους μας τους επιλέγουμε. Βρίσκουμε τα κοινά μας σημεία, κάποιες φορές από την αρχή της γνωριμίας, κάποιες άλλες στη συνέχεια.

Πολύ σημαντικές είναι οι φιλίες από τα παιδικά μας χρόνια. Εκείνες που αναπτύχθηκαν σε μια περίοδο της ζωής μας όπου σκεφτόμασταν και ζούσαμε με την καρδιά. Είναι λίγες οι φορές που συμβαίνει μια τέτοια φιλία να κρατήσει ες αεί, όμως όποιος το έχει ζήσει, έχει καταφέρει κάτι πολύ σπουδαίο: έναν ή και περισσότερους συνοδοιπόρους ζωής.

Δεν είναι απαραίτητο να βλέπουμε κάθε μέρα τους φίλους μας. Οι υποχρεώσεις και η ζωή η ίδια τρέχουν γρήγορα, όμως η μαγική στιγμή που θα συναντήσεις τον άνθρωπο που έχεις να δεις πολύ καιρό, θα σου προσφέρει συναισθήματα χαράς, γαλήνης και φυσικά μια ευχάριστη διάθεση να μοιραστείς όλα τα νέα σου, να γελάσεις αλλά ίσως και να κλάψεις.

Και αφού τελειώσει η συνάντηση αυτή, θα σου μείνει ένα υπέροχο συναίσθημα πληρότητας. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως αυτό συμβαίνει.

Οι φίλοι είναι αυτό που λέμε οι δικοί μας άνθρωποι. Η δεύτερη οικογένειά μας. Καμιά φορά και η πρώτη. Είμαστε ευγνώμονες που τους έχουμε στη ζωή μας, μας αγαπούν, μας καταλαβαίνουν και κάνουν το καλύτερο δυνατό για εμάς, ακόμα κι αν αυτό που θα μας πουν δεν μας αρέσει . Γιατί ο καλός φίλος δεν θα μας χαϊδέψει τα αφτιά, θα μας πει τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν είναι στο μυαλό του η σκέψη να μας κοροϊδέψει ή να φανεί αρεστός, αλλά να μας προφυλάξει από ενδεχόμενα λάθη. Άλλωστε, σαν ουδέτερος παρατηρητής, βλέπει τα πράγματα αποστασιοποιημένα και η γνώμη του θα μας βοηθήσει να σκεφτούμε και πλευρές της κατάστασής μας που δεν είχαμε σκεφτεί πριν.

Η κουβέντα «είσαι φίλος μου» είναι  πολύ σημαντική και πρέπει να λέγεται από τα βάθη της ψυχής μας.

Και κλείνοντας αυτό το άρθρο, θα ήθελα να πω ότι δεν φτάνει μόνο να νιώθουμε τους άλλους φίλους αληθινούς, αλλά πρέπει να φροντίσουμε να αισθάνονται κι εκείνοι το ίδιο για εμάς.

Είναι λοιπόν στο χέρι του καθενός μας να χτίσουμε γερές σχέσεις εμπιστοσύνης με όποιους νιώθουμε πιο κοντά, για να μπορούμε να απολαμβάνουμε αυτό το πολύτιμο αγαθό.

Ευχή για όλους να έχουν πάντα αληθινούς και καρδιακούς φίλους κοντά τους!!!