ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

Είναι γνωστό ότι σε οποιαδήποτε σχέση υπάρχουν κατά διαστήματα διαφωνίες, συγκρούσεις και αρνητικά συναισθήματα, καθώς ο κάθε ένας από εμάς μπορεί να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά από τους άλλους, να έχει έναν δικό του μοναδικό τρόπο να ενεργεί και να εκφράζεται και αυτό πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση με αυτό που περιμένουν οι άλλοι από εκείνον.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, το σημαντικό για να μην φτάσουμε να συγκρουστούμε (με οποιοδήποτε κόστος), είναι να προσπαθήσουμε να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του άλλου. Τον τρόπο που μπορεί να σκέφτεται τη δεδομένη στιγμή. Και φυσικά ο διάλογος έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Γιατί όμως οι άνθρωποι φτάνουν να διαφωνούν έντονα, χωρίς ψυχραιμία;

Τι είναι αυτό που μας κάνει πολλές φορές να βγαίνουμε εκτός εαυτού;

Γιατί θα πρέπει να υψώνουμε τη φωνή προσπαθώντας να επιβληθούμε;

Μήπως ο εγωισμός είναι εκείνος που μας οδηγεί τη στιγμή που θα ακούσουμε τον άλλον να μας λέει κάτι με το οποίο διαφωνούμε κάθετα;

Ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να βρούμε τη χρυσή τομή, χρησιμοποιώντας τα επιχειρήματά μας και προσπαθώντας να αναλύσουμε τις απόψεις της κάθε πλευράς;

Κλείνοντας αυτή τη δημοσίευση, ελπίζω να δοθεί σε όλους μας τροφή για σκέψη, έτσι ώστε στην επόμενη διαφωνία να αντιδράσουμε με στωικότητα, υπομονή και ψυχραιμία,  χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα εκφράσουμε τα δικά μας συναισθήματα, επιχειρήματα  και τη διάθεση να επιλυθεί το πρόβλημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Στο τέλος, και οι δύο πλευρές θα έχουν λύσει ένα ζήτημα και θα είναι ο καθένας υπερήφανος για τον εαυτό του που κατάφερε να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο αρμονικά.

Φαίνεται ουτοπικό, όμως δεν είναι ανέφικτο.