ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Ήρθε ο χειμώνας. Μια δύσκολη εποχή από πολλές απόψεις. Κρύο πολύ και ανάγκη για ζεστασιά, για γαλήνη, για χαλάρωση. Τι ωραίες που είναι οι φωτογραφίες από υπέροχα δωμάτια με τζάκια, με όμορφα γήινα χρώματα που αποπνέουν θαλπωρή και ζεστασιά!

Χειμώνας όμως επικρατεί και στις καρδιές των ανθρώπων. Και σε αυτή την περίπτωση που να αναζητήσεις τη ζεστασιά; Τι τζάκι να ανάψεις για να ζεστάνεις την ψυχή σου;

Πως γίναμε έτσι εμείς οι άνθρωποι; Άραγε πάντα αυτό γινόταν; Ερχόταν το κρύο και η παγωνιά και φώλιαζαν στις καρδιές και στο μυαλό τους χωρίς να υπάρχει περιθώριο να αλλάξουν και να γίνουν πιο φιλικοί, πιο συμπονετικοί, περισσότερο άνθρωποι;

Θυμάμαι, σαν παιδί, έβλεπα πολύ διαφορετικά τον κόσμο. Ήμουν μικρή βλέπεις και αθώα και όλα ήταν ένας ενθουσιασμός για μένα, όπως και για κάθε παιδί. Μεγαλώνοντας όμως, οι απογοητεύσεις από τους άλλους ήταν συνεχείς και κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν είναι όλοι τους καλοί, δοτικοί, ευχάριστοι, καλόβολοι.

Συνάντησα συμπεριφορές που ουδέποτε φανταζόμουν πως υπάρχουν. Έφτασα στο σημείο να πιστεύω ότι εγώ είμαι  λάθος, ότι δεν ταιριάζω σε τούτο τον κόσμο. Δυστυχώς, ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων έχουν το ίδιο μοτίβο χαρακτήρα που μόνο ανθρώπους δεν χαρακτηρίζει.

Αν πεις μια καλημέρα σε έναν άγνωστο, θα σε κοιτάξει στραβά. Σε έναν γνωστό, πιθανόν να μην σου απαντήσει καν. Αν ζητήσεις βοήθεια, θα σε αγνοήσουν. Αν προσφέρεις βοήθεια, θα σε αποφύγουν. Αν πεις μια καλή κουβέντα ή αν φερθείς φιλικά, θα κατηγορηθείς ως ύποπτος για διπρόσωπη συμπεριφορά. Αν αν αν…..

Χιλιάδες σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό μου για το πώς είναι αυτός ο κόσμος. Αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που έκανε τους ανθρώπους να ζουν χωρίς συναισθήματα, σαν ρομποτάκια που έχουν δημιουργηθεί για πρακτικές εργασίες. Που είναι η αγάπη, η φιλία, η εμπιστοσύνη, το φιλότιμο, η αλληλεγγύη και τόσες άλλες αρετές; Εκτός από σώμα έχουμε και ψυχή και εκείνη είναι που τρέφεται με όλα τα παραπάνω. Και πονάει πολύ που δεν μπορεί να γευτεί την αγάπη από τις άλλες ψυχές, λες κι αυτές δεν έχουν ανάγκη το ίδιο ακριβώς.

Είμαι σίγουρη ότι όλοι θα θέλαμε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος και να μπορούμε να νιώθουμε ότι γύρω μας κυκλοφορούν άνθρωποι που θα μπορούν να μας προσφέρουν την τροφή της ψυχής.

Τον τρόπο δεν γνωρίζουμε πολλές φορές, αλλά πιστεύω ότι δεν αποτελεί μυστικό. Η ΑΓΑΠΗ πρώτα απ’ όλα είναι εκείνη που ενώνει τους ανθρώπους. Και από εκεί και πέρα έρχονται και τα υπόλοιπα.

Όταν την προσφέρουμε απλόχερα, θα γυρίσει πίσω σε εμάς, πιο δυνατή, πιο έντονη, πιο αληθινή!

Ας δούμε τους άλλους όπως θέλουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας, σε μια περίοπτη θέση. Ας τους φροντίσουμε όπως ακριβώς κάνουμε και για εμάς. Δεν είναι δύσκολο, ούτε κοστίζει τίποτα.

Με αυτό τον τρόπο, θα φύγει ο χειμώνας από τις καρδιές και θα έρθει η άνοιξη, η οποία με τα υπέροχα χρώματά της θα ζωγραφίσει την ψυχή και θα την φωτίσει.

Και έτσι, με αναγεννημένη την ψυχή θα φτιάξουμε όλοι σιγά σιγά έναν καλύτερο κόσμο!

Πάμε να το προσπαθήσουμε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
https://anmakraki.blogspot.com/2018/09/blog-post_23.html