Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΠΑΝΤΟΥ

Τι είναι η ευτυχία; Πως την ερμηνεύει ο καθένας από εμάς; Τη βιώνουμε πραγματικά; Την κυνηγάμε, μας ξεφεύγει, τη δημιουργούμε μόνοι μας; 

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές. Δεν κατάφερα να πω με σιγουριά πως ακριβώς τη ζεις. Ίσως το  άκουσμά της και μόνο μας δημιουργεί την «υποχρέωση» να την κατακτήσουμε. Πρέπει όμως να σκεφτόμαστε έτσι; Μήπως πρέπει να αφεθούμε στο να ζούμε την κάθε στιγμή με ενθουσιασμό, χωρίς να περιμένουμε να έρθει η ευτυχία σαν αποτέλεσμα;

Τι μας κάνει ευτυχισμένους; Η αγάπη, τα χρήματα, τα ταξίδια, η δουλειά, η οικογένεια, οι φίλοι, τα υλικά αγαθά; Πολλά από αυτά, ίσως και όλα για ορισμένους. Το ζητούμενο είναι να τα απολαμβάνουμε στη μορφή και στην ποσότητα που τα έχουμε. Να μην περιμένουμε να γίνουν περισσότερα. Η παγίδα βρίσκεται εκεί.

Αν έχω την αγάπη, είμαι ευτυχισμένος. Ίσως να μην εκφράζεται σε μένα με τον τρόπο που επιθυμώ, όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι μου δίνεται από αυτούς που θέλω.

Το ίδιο και όλα τα υπόλοιπα, δεν έχει σημασία αν τα έχω στο βαθμό που τα έχει ο διπλανός μου, μπορώ να αισθάνομαι πλήρης και μόνο που υπάρχουν στη ζωή μου.

Η ηρεμία και η γαλήνη που νιώθω όταν συνειδητοποιώ ότι η ευτυχία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μου, δεν συγκρίνεται με τίποτα.

“Έχω όσα χρειάζομαι και θα καλωσορίσω με χαρά όσα μου έρθουν στο μέλλον”. Αυτή η σκέψη και μόνο πρέπει να μας κάνει ευτυχισμένους. Τα πράγματα είναι πολύ απλά, όμως έχουμε την τάση να θέλουμε περισσότερα από τη ζωή μας, με αποτέλεσμα να χάνουμε το νόημα.

Θα μου πείτε, είμαστε άνθρωποι και έχουμε προσδοκίες. Συμφωνώ, όμως ας μην ξεχνάμε ότι ευτυχία δεν είναι κάτι υλικό, δεν την βρίσκουμε σαν προϊόν που θα αγοράσουμε, τη δημιουργούμε μόνοι μας με τον τρόπο σκέψης και δράσης μας.

Ευτυχία μπορούμε να νιώσουμε βλέποντας το φως του ήλιου το πρωί, πίνοντας τον αγαπημένο μας καφέ, κάνοντας παρέα με φίλους, τρώγοντας με την οικογένειά μας, πηγαίνοντας ταξίδια σε μέρη που ονειρευόμαστε, κάνοντας τη δουλειά που αγαπάμε,  προσφέροντας αγάπη γύρω μας.

Μπορούμε να τη βρούμε παντού, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας.

Όπως τα παιδιά, που είναι ευτυχισμένα χωρίς ιδιαίτερο λόγο και έχοντας απλά πράγματα στη ζωή τους. Και μόνο να νιώθουν την αγάπη και τη στοργή από τους γονείς τους, αισθάνονται ευτυχία.

Δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν έχει βιώσει την ευτυχία στη ζωή του. Ίσως όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελε, αλλά σίγουρα αρκετές φορές. Απλά, εστιάζοντας πάντα στο περισσότερο, χάνουμε το νόημα της στιγμής.

Εκεί είναι το μυστικό. Να μπορούμε να βλέπουμε την ευτυχία μέσα σε κάθε όμορφο κομμάτι της καθημερινότητας.

Ναι, μας αξίζει! Ναι, θα τη βρούμε, ή καλύτερα, θα τη δημιουργήσουμε! Είναι στο χέρι μας!