ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Άγχος, φόβος, θλίψη, μελαγχολία, λύπη, θυμός είναι μερικά από τα συναισθήματα που μας κυριεύουν κάποιες φορές ή και αρκετά συχνά. Φυσικά, δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν αρνητικά, αφού μας φέρνουν δυσφορία και σκέψεις που δεν βοηθούν σε μια ομαλή καθημερινότητα.

Το ανησυχητικό είναι πως στη σύγχρονη κοινωνία φαίνεται να κατέχουν όλο και πιο δυναμική θέση στη ζωή μας, κάτι που μας προβληματίζει όλους. Κάθε ηλικίας άνθρωπος, από τα μωρά μέχρι τους ηλικιωμένους, βιώνει κατά καιρούς αρνητικά συναισθήματα. Αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι κομμάτι της ζωής.

Πόσο όμως μας επηρεάζουν; Ο καθένας μας για τον εαυτό του έχει και μια διαφορετική απάντηση. Άλλοι τα παρατηρούν, τα επεξεργάζονται και τα αντιμετωπίζουν πιο εύκολα. Για ορισμένους είναι πολύ πιο δύσκολη αυτή η στάση, άλλοι πάλι τα αγνοούν, νομίζοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα τα ξεπεράσουν χωρίς πόνο ή ότι θα θαφτούν βαθιά μέσα στην ψυχή τους.

Τι παίζει ρόλο σε όλα τα παραπάνω; Ο χαρακτήρας, η ιδιοσυγκρασία, το πρωταρχικό περιβάλλον του ατόμου που το δίδαξε αν και πως θα τα αντιμετωπίζει, η γενικευμένη ταραχή που υπάρχει στην κοινωνία και τα προβλήματά της που δημιουργούν ανασφάλειες στον άνθρωπο, η ελλιπής εκπαίδευση/ενημέρωση από γονείς, δασκάλους, άλλους φορείς;

Όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά αποτελούν παράγοντες για την αντίδρασή μας στην επίθεση αυτών των συναισθημάτων. Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να μας πει ότι δεν υπάρχει λύση. Υπάρχουν πολλοί τρόποι αντιμετώπισής τους, φτάνει να θέλουμε να το τολμήσουμε.

Συνήθως, μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους και τα έχουμε κάνει μέρος της καθημερινότητάς μας, ώστε μας φαίνεται περίεργο αν κάποια στιγμή αρχίσουν να φεύγουν από τη ζωή μας. Είχαμε μάθει να τα αποδεχόμαστε, χωρίς να κάνουμε κάτι παραπέρα, τώρα τι γίνεται που αρχίζουν να σβήνουν σιγά σιγά; Φυσικά, αυτό γίνεται μέσα από μια διαδικασία, μια εσωτερική αναζήτηση ή μια εξωτερική βοήθεια, ώστε να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Θα πρέπει να βλέπουμε αυτή την αλλαγή που συντελείται με ανοιχτό μυαλό και να αισθανόμαστε νικητές όταν καταλαβαίνουμε ότι πλέον δεν παίζουν και τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.

Δεν λέμε ότι θα εξαλειφθούν, όμως, ποιος μας λέει ότι πρέπει να μας κατακλύζουν και να μας εμποδίζουν να ζούμε μια ζωή πιο όμορφη , πιο αυθόρμητη, γεμάτη με θετικά συναισθήματα και εμπειρίες που μας εξελίσσουν προσωπικά;

Είναι βέβαια απαραίτητα, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, μας βοηθούν να αναπτυσσόμαστε, αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει μέτρο στο πόσο έντονα τα βιώνουμε.

Το σημαντικό είναι να τα αναγνωρίζουμε. Αυτό είναι το πρώτο και καθοριστικό βήμα για την αντιμετώπισή τους. Από εκεί και πέρα, ο τρόπος που θα επιλέξουμε να τα αποδυναμώσουμε, είναι στην ευχέρεια του καθενός. Μπορεί να έχουμε τη δύναμη από μόνοι μας να το κάνουμε. Όμως, σημαντική βοήθεια μπορούν να μας προσφέρουν και οι άλλοι, οικογένεια, φίλοι, αλλά και άνθρωποι ειδικοί πάνω σε τέτοιου είδους θέματα, οι οποίοι με επιστημονική προσέγγιση θα μας φέρουν πιο κοντά στη συνειδητοποίηση του τι μας συμβαίνει και πως θα το αντιμετωπίσουμε.

Όποιον τρόπο και να επιλέξουμε, ας θυμόμαστε ότι είμαστε κυρίαρχοι της ζωής μας και όποια αρνητικά συναισθήματα νιώσουμε, ας γίνουμε οι νικητές εναντίον τους, μην ξεχνώντας παράλληλα και τα μαθήματα που μας δίνουν και πως αυτά θα τα χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον για το καλό μας.