ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ;

Ποιος θα μου πει γιατί ο κόσμος γύρω μου είναι τόσο σκυθρωπός; Ποιος θα μου εξηγήσει πως καταλήξαμε να γυρεύουμε εναγωνίως ένα χαρούμενο πρόσωπο; Τι μας πήρε το χαμόγελο από τα χείλη;

Τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο αυτό βρίσκεται σε έξαρση. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι, μικροί – μεγάλοι, χαμογελούν όλο και λιγότερο. Ακόμα και στον εαυτό μου το παρατηρώ αρκετές φορές.

Φταίει που μεγαλώνουμε και έχουμε στο κεφάλι μας ένα σωρό ευθύνες; Φταίει η κρίση όπως πολύ συχνά ακούγεται; Φταίει ο τρόπος ζωής μας;

Κάπου πρέπει να υπάρχει μια απάντηση. Πηγαίνεις το πρωί στη δουλειά σου και οι μισοί (αν όχι οι περισσότεροι) έχουν βαριά καρδιά, σου λένε το καλημέρα με απροθυμία (αν στο πουν κιόλας) και μένεις να σκέφτεσαι αν άξιζε τον κόπο και που το είπες.

Μετά χαλάει και η δική σου διάθεση, γιατί δεν είσαι από τους ανθρώπους που τους νοιάζει μόνο ο εαυτός τους, θέλεις να βλέπεις καλά και τους άλλους. Γιατί, τι νόημα έχει να χαμογελάς εσύ και οι γύρω σου να μην είναι καλά; Αυτό το εισπράττεις σαν μια δόση μοναξιάς. Είσαι μόνος σου στη χαρά και στη θετική διάθεση. Άλλο και πάλι τούτο: μόνος στην καλή διάθεση… Κι όμως είναι γεγονός. Θλιβερή διαπίστωση, δεν νομίζετε;

Αν αναλύσουμε το θέμα αυτό, θα βρούμε ένα σωρό λόγους γιατί χάθηκε το χαμόγελο από τα χείλη. Ένας όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι ο πιο σοβαρός: Ξεχάσαμε να αγαπάμε τον εαυτό μας. Παράξενο, έτσι; Συνήθως θέλουμε να μας φροντίζουμε, να αισθανόμαστε όμορφα, να μας αγαπούν και να μας προσέχουν.

Τι κάνουμε όμως; Βάζουμε τον εαυτό μας στον πάγο, ξεχνάμε ότι η φροντίδα του δεν είναι μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή. Και το χαμόγελο βγαίνει από την καλή ψυχική μας κατάσταση.

Χαμόγελο μπορεί να μας προκαλέσει το οτιδήποτε. Η καινούργια μέρα που ξημερώνει με έναν ολόλαμπρο ήλιο, το κατοικίδιό μας που έρχεται στην αγκαλιά μας γιατί θέλει χάδια, ένας απολαυστικός καφές το πρωί, η καλημέρα του γείτονα, η ψιλή κουβέντα που θα πιάσουμε με τον υπάλληλο του φούρνου το πρωί, ένα άγγιγμα αγάπης από έναν προσφιλή μας άνθρωπο και πολλά πολλά άλλα.

Να λοιπόν πόσες ευκαιρίες για χαμόγελο. Ας μην βρίσκουμε δικαιολογίες για τα προβλήματα και τις υποχρεώσεις μας. Δεν κοστίζει τίποτα ένα χαμόγελο, αντίθετα μας προσφέρει πολλά, η αξία του είναι ανεκτίμητη.

Πρέπει να μάθουμε ξανά να χαμογελάμε. Επιβάλλεται να το επαναφέρουμε στη ζωή μας. Είναι η ίδια η ζωή μας. Χωρίς αυτό δεν έχει τίποτα νόημα. Χαμόγελο ίσον χαρά και χαρά ίσον ΖΩΗ.

Ας βάλουμε ένα στόχο: Από εδώ και πέρα, σιγά σιγά, να θυμηθούμε να κάνουμε αυτή την μικρή κίνηση που ομορφαίνει όλο μας το πρόσωπο και προσφέρει ζωντάνια στην καθημερινότητά μας.

Και μην ξεχνάτε: Το χαμόγελο είναι μεταδοτικό! Σκορπίστε κι εσείς γύρω σας χαρά, ευτυχία, ζωή!!!